We zijn thuis

Wij hebben zo'n enorme warme ontvangst gehad op Schiphol, het was werkelijk overweldigend. Heerlijk om iedereen weer echt in de armen te kunnen sluiten. Zoveel familie en vrienden, spandoeken, bloemen, kaartjes en daarna thuis boerenkool! Jullie wisten dat niet, maar ik had Frits een jaar lang om boerenkool aan zijn hoofd gezeurd...

Voor we voet op Nederlandse bodem zetten, zijn we nog een dag in Londen geweest, waar we geheel in stijl in een Easy Hotel hebben geslapen. De kamer was een sigarendoos van 2,5 x 3 meter met een knaloranje muur. De high tea met Deborah en Dorothea en hun vriendinnen was uitermate gezellig. Het was meteen weer zeer vertrouwd, Tibet leek veel langer geleden dan de laatste keer dat we de dames hadden gezien.

Onze reis was een onvergetelijke ervaring. We hebben zoveel gezien, verschillende culturen, prachtige natuur, maar ook de minder fraaie kanten van het leven zoals enorme vervuiling, armoede en hele jonge bedelende kinderen. We hebben anders geleefd, altijd onderweg, vaak 's morgens niet wetend waar we 's avonds zouden slapen, vrijheid, iedere dag op weg naar nieuwe ervaringen. Daar hebben we tot het laatst toe van genoten, we hebben geen moment gehad dat we het reizen beu waren.

Het is gelukkig ook allemaal goed gegaan, we zijn niet echt ziek geweest, geen spullen kwijtgeraakt. Veel narigheid kun je ook voorkomen door gewoon je gezonde verstand te gebruiken. Kritisch zijn waar je gaat eten, de fototas lieten we geen seconde uit het oog, niet 's nachts rijden in landen als Namibie en Botswana, maar ook niet in Australie, waar de kans op een koe of kangoeroe voor je auto aanzienlijk is.

Wat doet zo'n reis met je? Dat is een moeilijke vraag, misschien op dit moment ook nog niet goed te beantwoorden. Het voelt als positieve bagage, positieve energie, zowel ingegeven door alle ervaringen van onze reis, de vrijheid, maar ook het besef dat wij een zeer liefdevolle familie- en vriendenkring om ons heen hebben en dat we gezond zijn, want gezondheid is geen vanzelfsprekendheid, ook niet als je nog maar in de veertig bent, dat hebben we in onze directe omgeving ervaren.

Ja ja, en dan wat nu? We hebben heel veel ideeen, maar geen strakke, vastomlijnde plannen. We laten dingen meer komen zoals ze komen. Wel hebben we al een prachtig vooruitzicht. Al meer dan twintig jaar zijn we weg van Franse Bulldoggen, maar ja, het kon nooit, vonden we. Op de dag van onze terugkomst, tijdens de vlucht van Londen naar Amsterdam is er in Pijnacker een bullennestje geboren, toeval bestaat niet. Er komt een prachtige bonte reu bij ons wonen! Over ruim twee weken mogen we voor het eerst gaan kijken, we kunnen bijna niet wachten.

Lieve mensen, dit is het laatste bericht op deze blog. Ik heb de blog het hele jaar met veel plezier geschreven, het heeft nooit als een verplichting gevoeld en ik zal het schrijven missen. Die schrijfdrang zal ik ergens kwijt moeten, misschien komt er wel een blog over

'de pup en wij':-)

Jullie heel erg bedankt voor alle trouwe reacties, dat hebben we enorm gewaardeerd!

Liefs,

Frits & Regine