Vietnam: Hanoi - Halong Bay

We liepen vooraan een enorme stoet mensen, over de rode loper. Naast mij een militair met een indrukwekkend uniform. Ik voelde me net Maxima. Het licht werd gedempt en om de vier meter hield een militair de wacht. Frits zei iets tegen mij, waarop ik een por kreeg van de man in uniform naast mij en een SSST! We betraden het Ho Chi Minh Mausoleum, een voor de Vietnamezen sacrale plek. Hier ligt het gebalsemde lichaam van de grote leider van Vietnam in schemerlicht. Een hele belevenis om dit te zien.

De stilte in het Mausoleum staat in schril contrast met de enorme herrie buiten. Duizenden bromfietsen zwermen over de straten van Hanoi. Er wordt onafgebroken getoeterd. Iedereen die in Nederland het openbaar vervoer zou nemen, zit hier op een bromfiets. Het is echt ongekend. 's Morgens vroeg om 7.oou worden we gewekt door propaganda uit de luidsprekers op straat. Ja, het echte ouderwetse communisme bestaat nog.

Hanoi is een zeer levendige stad. Er zijn talrijke straatverkopers, vaak met de traditionele rieten of bamboo hoed. De waar wordt in manden gedragen of de hele fiets wordt zodanig volgeladen, dat de fiets zoek is. Iedere keer worden we vol verwachting en vragend aangekeken, of we ananas willen kopen, of water, of een taxi willen, of een fietstaxi, of T-shirts of......

De afgelopen dagen hebben we Halong Bay bezocht. Deze prachtige baai met honderden rotsen en eilandjes ligt in het Noordoosten van Vietnam. Drie dagen en twee nachten zijn we weggeweest. De eerste nacht sliepen we in een knusse hut op een mooie houten boot, de tweede nacht in een bamboo paalwoning op het strand van een klein eiland. We hadden pech met het weer. Het was bewolkt, koud, dat wil zeggen onder de 20 graden, en 's nachts heeft het geregend. De bamboo hut was daar niet helemaal op berekend. Er vielen druppels op Frits' gezicht. Halong Bay is erg toeristisch evenals de daar door ons bezochte Amazing Cave, maar het was zeker de moeite waard.

Kerst en Oud en Nieuw zijn heel anders dan thuis. Kerst leeft niet bij de Vietnamezen en Oud en Nieuw vieren zij eind januari. Dus ook voor ons gaan deze dagen redelijk ongemerkt voorbij. Alleen de skype-sessies met de familie waren erg leuk! Morgen op Nieuwjaarsdag vliegen we zuidwaarts en gaan we naar Hoi An aan de Vietnamese kust.

Aan het einde van dit jaar willen we jullie allemaal heel erg bedanken voor alle enthousiaste reacties op de blog en alle emailtjes! We merken dat we het reizen nog lang niet beu zijn, maar familie en vrienden missen we zeker, dus het is altijd leuk nieuws te ontvangen. Soms uit onverwachte hoek van vrienden, familie of collega's van wie we niet eens wisten dat ze de blog volgen. Vanuit Hanoi wensen we jullie alle goeds en een gezond en gelukkig Nieuwjaar!

Laos: Luang Prabang - Vang Vieng - Vientiane

Luang Prabang

Tanden poetsen in de rivier

Vang Vieng

Vang Vieng, koken op straat

Mona Lisa onder de boeddha's

Wat Pha That Luang in Vientiane

Wat Simuang, Vientiane

Hamer en sikkel! Deze klassieke vlag wappert overal in Laos naast de nationale driekleur. Het is een communistisch land, maar als bezoeker merk je daar weinig van.

Luang Prabang en Vientiane zijn mooie, relatief rustige steden in Laos. Geen hoogbouw, dus een heel ander aangezicht dan andere steden in Azie waar de wolkenkrabbers tot hoog in de lucht reiken. Lanen, grote bomen en Franse villa's maken het tot een charmant geheel.

Maar er zijn zo ontzettend veel toeristen! Dat brengt ook minder leuke dingen met zich mee. Prijzen zijn in korte tijd omhoog geschoten, terwijl de kwaliteit vaak te wensen overlaat. Het was lastig ergens enigszins hygienisch bereid eten te vinden. Veel Laotianen maken zich niet erg druk en dat is dan misschien wel heel 'laid back' en relaxed, maar eerlijk gezegd gaat er ook wel een zekere lamlendigheid vanuit.

Het is wel begrijpelijk dat Laos op het moment zo populair is, want de natuur van dit land is wonderschoon. Niet alleen de Mekong, maar ook de bergen met hun grillige vormen zijn adembenemend. We zijn met de bus van Luang Prabang naar Vang Vieng gereisd, dat ongeveer halverwege de weg naar de hoofdstad Vientiane ligt. Hoog over de bergen gingen we, bocht na bocht en na elke bocht weer een fantastisch uitzicht. Een Laotiaanse dame voor ons in de bus kon al die bochten minder waarderen en heeft heel wat plastic zakjes volgekotst die dan vervolgens met een zwiep uit het raam in de vrije natuur verdwenen.

Vang Vieng is een verhaal op zich. De omgeving is prachtig, met bergen zoals je die ook in Zuid-China in Yunnan vindt. Daarnaast is het backpacker-paradise. Jeugd van rond de twintig van rond de wereld verzamelt zich hier om (1) stoned te worden, (2) dan met zijn allen in een van de kroegen naar antieke afleveringen van Friends te kijken en (3) -voor de heren onder hen- een pluizig iets onder aan de kin te laten staan, want er bestaat geen mannelijke rugzaktoerist meer zonder baardje. Frits is hier verbijsterd over.

Ook de weg van Vang Vieng naar Vientiane hebben we per bus afgelegd. We hadden een opdeelplaats deze keer, onder in de bus, alleen dubbelgeklapt schuifelend konden we onze plaats bereiken. In Vientiane hebben we prachtige Wats, tempels gezien. Het boegbeeld van Laos is de goudkleurige Wat Pha That Luang, waarin zich een haar en as van de heup van Boeddha zouden bevinden. Erg subtiel is deze Wat niet, maar het goud doet het wel mooi tegen de blauwe lucht. Ook al bekroop ons na maanden in Azie gereisd te hebben wel een zekere tempelmoeheid, toch hebben we ook de Wat Simuang bezocht waar de Laotianen hun geluk beproeven. Zij spreken daar hun wensen uit en als deze in vervulling gaan, brengen ze als dank felgekleurde offers, meestal van oranje Afrikaantjes.

Nu, met kerst zijn we in Hanoi in Vietnam. Een heel andere wereld dan Laos.

En dan nu de winnaars van de kerstprijsvraag! Onbetwist winnaar is Marlies. Hoewel, we zijn er niet helemaal zeker van of de vegende monnik nu een Ipod of een telefoon in zijn pij heeft verborgen. De prijs voor de meest originele inzending gaat naar Annemieke. Hoe bedenk je het bij elkaar... We hebben ook inzendingen per email ontvangen, van tante Mien, de tachtig gepasseerd. Voor tante Mien is een Monnik die pen en papier gebruikt al zeer modern. Daar zijn wij het mee eens en daarvoor ontvangt tante Mien de Prijs der Oude Glorie.

Alle prijswinnaars ontvangen een afdruk van de door hen genomineerde monnik. Het duurt nog even, dus het geduld wordt op de proef gesteld.

Monniken in Laos

We zijn er inmiddels al aan gewend, de monniken in Laos met hun kort geschoren haren en oranje gewaden. In Luang Prabang hebben we veel 'novices' gezien, jonge jongens die net in het klooster zijn gegaan.

In de vroege ochtend maken de monniken blootvoets een ronde door de stad om de giften van de bevolking in ontvangst te nemen. Deze gift bestaat uit een kleine portie 'sticky rice', kleefrijst. Frits is 's morgen vroeg uit de veren gegaan om deze rondgang te zien. Om 5.45u was hij paraat, omdat de monniken volgens de boekjes rond 6.00u starten. Maar ook monniken slapen uit, de eersten verschenen rond 6.30u. Zelf heb ik het jammer genoeg niet gezien, want ik ben voor het eerst in onze reis ziek geweest van het eten, maar Frits had gelukkig hele mooie plaatjes gemaakt.

De monniken zijn niet van gisteren en hebben zeker aansluiting met de dag van vandaag. Ter gelegenheid van de komende kerst hebben wij een kerstprijsvraag:

Welke monnik op de foto's heeft duidelijk de brug naar het heden geslagen?

De winnaar krijgt een foto van betreffende monnik. Over de uitslag wordt niet gediscussieerd en zeker niet gecorrespondeerd.

De dag voor kerst vliegen we van Vientiane in Laos naar Hanoi in Vietnam. De kerstdagen zullen we in Hanoi doorbrengen.

Mekong

Het was nog mooier dan we hadden gehoopt: de boottocht over de Mekong van Houei Sai in het noordwesten van Laos naar Luang Prabang. Het is nog zo puur, de oevers, de bergen met dichte jungle, de kleine dorpjes die daarin liggen verscholen. Soms is de rivier breed, dan weer wat smaller en her en der steken scherpe rotsformaties uit het water. We zagen kinderen spelen langs de oevers en vissers hun netten ophalen. Af en toe passeerden we andere houten boten. Het was absoluut één van de hoogtepunten van onze reis.

We voeren op een houten boot, met comfortabele stoelen, wat erg prettig is omdat het een tweedaagse tocht was. Slechts acht gasten waren er op de boot, inclusief onszelf. Verder een schipper, een gids en nog eens zeven mensen plus een baby, waarschijnlijk familie van de schipper.

Het was bovendien uitermate gezellig aan boord, omdat het goed klikte met de andere gasten. Bijvoorbeeld Christina en Robert, Duits, maar werkend en wonend in Singapore. We hebben ook erg gelachen met een Australisch couple, een eindje in de vijftig. De man, Peter, was het type Crocodile Dundee.

Onderweg hebben we een aantal keren aangelegd. Het meest interessant was het bezoek aan een afgelegen dorp, waar geen souvenirsstalletjes zijn en de bewoners nog gewoon hun dagelijkse dingen lijken te doen op een manier zoals het al generaties lang gaat. De kinderen hebben vaak hele ernstige koppies, ze moeten al erg jong volwassen zijn. De meisjes krijgen hun eerste kind meestal op vijftien- of zestienjarige leeftijd. Gelukkig hebben we ook nog ondeugende kleine jochies met katapult gezien.

We hebben ook een zeer toeristisch dorp bezocht, bekend vanwege de snake-whisky. Van kleefrijst wordt er een zeer sterk goedje gebrouwen, de lao-lao. Vervolgens vangt en doodt men een slang, krult hem in de fles, waarna de fles wordt afgevuld met de lao-lao. Voor de liefhebber.

Wat minder interessant vonden we de Pak Ou grotten, vol met kleine boeddha's. De reisgidsen geven hoog op over deze bezienswaardigheid. Heel erg oneerbiedig gezegd leek het er een beetje op dat wie ergens nog een boeddha had liggen hem dan maar in de grot een plaats had gegeven.

Gisteren zijn we na twee dagen varen, waarbij we in Pakbeng hadden overnacht, in Luang Prabang aangekomen. Een mooie relaxte stad. We hebben wel het idee dat we hier eigenlijk een paar jaar te laat zijn, want Laos is blijkbaar 'hot' en wordt overspoeld met toeristen. Door de aaneenschakeling van restaurants en guesthouses heeft het zijn oorspronkelijkheid wel wat verloren en dat is jammer.

We blijven hier nog drie nachten en gaan dan per bus naar Vang Vieng, een tocht van zes uur. Ik ben benieuwd hoe de Laotiaanse bus bevalt.

Gouden driehoek

We wilden gewoon een auto huren, maar het werd een 'truck'. Dat bleek de enige auto die én beschikbaar én betaalbaar was. We vonden het prima. Het was voor ons ook een beetje nostalgie, omdat het dezelfde auto is als we in Afrika hadden, nu alleen met een open bakkie.

Met deze truck rijden we nu al een paar dagen door het noorden van Thailand. Voor de liefhebbers van aardrijkskunde, de route is: Chiang Mai, Mae Sariang, Mae Hong Son, Pai, Fang, Tha Ton, Mae Sai, Chiang Saen (bij gouden driehoek, het drielandenpunt van Birma, Thailand en Laos) en tot slot Chiang Khong op de grens met Laos.

Het is een prachtige route, bergachtig, veel jungle afgewisseld met landbouw en kleine dorpjes. In deze omgeving wonen ook andere volken dan de Thai, bijvoorbeeld het Karen volk. Deze mensen hebben ooit bedacht om de vrouwen ringen om hun nek te doen om op deze wijze hun nek op te rekken. Heel bizar. We hebben een dorp bezocht en deze vrouwen ontmoet bij de stalletjes waar zij hun zelfgemaakte shawls en andere handycraft verkopen.

Vandaag hebben we de weg vlak langs de grens met Birma gevolgd. Zeker drie militaire controle posten zijn we gepasseerd, want in dit gebied wordt zeer veel gesmokkeld en ook de grens met Birma (Myanmar) kent haar gevoeligheden. Sinds vandaag zijn we illegaal in Thailand, want ons visum is verlopen. Het is namelijk goedkoper bij de grensovergang een boete voor twee dagen overschrijding te betalen, dan het visum te verlengen. Bij de controles vandaag bleek onze illegaliteit geen probleem, niets anders dan de beroemde Thaise glimlach was ons deel.

Morgen gaan we naar Laos. De grens wordt gevormd door de rivier de Mekong, die we per boot zullen oversteken om in Laos te komen. Vanaf zondag reizen we per boot in twee dagen over de Mekong naar Luang Prabang, naar zeggen de mooiste stad van Laos.

Sukhothai

Tempels en boeddha's, we hebben er vandaag veel gezien in een prachtige setting in de oude stad van Sukhothai. Zeer fotogenieke omgeving, moeilijk om een keuze te maken voor de blog.

Gisteren zijn we vroeg in de avond in Sukhothai, ongeveer 500 km ten noorden van Bangkok, aangekomen. Het was een lange reisdag. Eerst de skytrain in Bangkok, toen een stukje met de taxi naar het noordelijke busstation in Bangkok, gevolgd door 8,5 uur met de bus en toen nog een klein eindje met een open taxi, een soort pick-up truck met bankjes achterin.

Van Marlies hoorden we dat mijn nicht Ylse morgen, 7 december, in Bangkok is! We lopen haar dus net mis, wat een pech.

We wilden vanmorgen vroeg op pad, maar om 6.30u was ik echt nog volledig in de andere wereld. Daarom gewoon rond 10.00u vertrokken naar de 'old city' van Sukhothai. Daar liggen in een parkachtige omgeving tientallen tempels, soms omrand met vijvers vol met lotusbloemen. Op de fiets hebben we al dit moois op ons gemak verkend. Ik vond het een heerlijke dag. Kijken, plaatjes maken, stukje fietsen, lekker eten. Het leven kan zo mooi zijn.

Morgen vertrekken we met de bus naar Chiang Mai in het noorden van Thailand, ongeveer vijf uur rijden.

Bangkok

Wij zijn nu in Bangkok, volop in het nieuws door de bezetting van beide luchthavens door aanhangers van de People's Alliance for Democracy. Wij zijn hier afgelopen zondag zonder problemen met de bus uit Koh Chang aangekomen. Tot nu toe merken wij in de stad niets van de onlusten. Daar lijkt de 81ste verjaardag van de koning op 5 december het leven meer te beheersen dan de politieke strubbelingen. Alles lijkt zich op dit moment te concentreren rond de luchthavens. Onze slaapzakken en andere spullen maken dat van dichtbij mee. Die hebben we immers opgeslagen in het bagagedepot op de internationale luchthaven.....

Wat ons tot nu toe in het dagelijkse leven erg is opgevallen, is dat de Thai niet inhoudelijk op kritiek ingaan. Een klacht over een bedorven fles wijn? Er wordt een brede lach gepresenteerd, en dat is het dan. Erg moeilijk te vatten voor ons Westerlingen. In de kranten lezen we dat de huidige politieke situatie moeilijk is op te lossen, omdat compromissen sluiten niet iets is wat men beheerst. De Thai heeft altijd gelijk. Rondkijkend op straat kunnen we ons daar nu iets bij voorstellen. We horen net op de TV dat de blokkade zal worden opgeheven naar aanleiding van een uitspraak van de rechter! Spannend hoe dit zal uitpakken.

Inmiddels hebben we ons ook bekwaamd in Thais Engels. Het klinkt een beetje zoals Kwik, Kwek en kwak in Duckstad. Een 'sandwich with egg' is 'euh sanewi wi ee'. Niet eenvoudig te verstaan, we blijven oefenen.

Gisteren hebben we praktische zaken geregeld zoals het aanvragen van een visum voor Vietnam. Verder zijn we 'voor weinig' de trotse eigenaren geworden van een mini laptop, een Asus EEE, nog geen kilo zwaar. Ideaal dit speeltje! We hebben al geskypt met mijn ouders en dat was superleuk.

Vandaag hebben we het Groot Paleis en de Wat Phra Kaeo (tempel) bezocht. Glitter en glim! Frits blijft een protestantse jongen en bromt 'gij zult u geen gesneden beeld voor mijn aangezicht maken'. Nu dat gaat hier echt niet op. Honderden boeddha's, gouden daken en fel gekleurd mozaik, het is een heel schouwspel. De beroemde Wat Pho herbergt een reusachtig beeld van een liggende boeddha. Het beeld is 45 meter lang en 15 meter hoog. De tempel is zelfs wat krapjes voor deze boeddha. Ik vond hem wel errug groot.