Art Deco en de Jan van Gent

Via Annie's road op weg naar Napier en Jan van Gent. Annie's road was grotendeels onverhard en door wegwerkzaamheden erg slecht en ik heb schietgebedjes gedaan dat we niet lek zouden rijden met ons flutbusje. Maar het moet gezegd, het was een fantastisch mooie route! De wandeling naar de Jan van Genten voerde ons soms door zee over gladde en glibberige rotsen. We hadden ook niet verwacht dat de tips van Jacqueline ons saaiigheid zouden brengen :-)

Napier ligt aan de oostzijde van het Noordereiland van Nieuw Zeeland en is in 1931 verwoest door een aardbeving. De stad is in Art Deco stijl opgebouwd en dat werd afgelopen weekend extra luister bijgezet tijdens het jaarlijkse Art Deco weekend. De mensen hadden zich gekleed in jaren dertig stijl en verplaatsten zich in prachtige klassiekers. Er werd gebruncht aan het strand en er klonk Jazz muziek. In de lucht een airshow. Het was erg leuk dat we dit hier aantroffen.

De Jan van Genten hebben van het festijn niet veel meegekregen. Die hebben zich genesteld op een hoge rots op Cape Kidnappers. Over het strand zijn we er heen gelopen, acht kilometer heen, acht kilometer terug. We zijn de laatste tijd ongewoon sportief. Deze grote statige vogels zijn werkelijk prachtig. Op het moment hebben ze jonkies en wij troffen dan ook ouders aan, druk doende om de kroost te voeren. Er waren nog echte pluizebipsen, maar ook al grijze pubervogels, bijna net zo groot als de ouders. Deze waren aan het droogvliegen, druk wapperend met de al zeer grote vleugels.

Mount Doom hebben we tot ons grote geluk op de terugweg van Napier toch nog gezien! Zo werd de teleurstelling van vorige week weer een beetje goedgemaakt.

Vrijdag rijden we door naar Auckland en vliegen we naar Melbourne. Volgens de laatste berichten is het daar dan 38 graden. Best warm.

De exacte plannen voor Australie moeten we nog uitwerken, maar globaal ziet de route er als volgt uit: Melbourne, Sydney, door naar het noorden richting Cairns, doorsteken naar het westen richting Broome en dan afzakken naar Perth vanwaaruit we in mei via Sydney, San Francisco en Londen naar Amsterdam zullen vliegen.

Hete aarde

Kokende rivieren, bubbelende modderpoelen, dampende vulkanen. Stoom komt door vele kieren en gaten uit de grond. Een lucht van rotte eieren. Overal bizarre kleuren. Gifgroene en azuurblauwe meren, soms met feloranje afzettingen langs de kant. We zagen een kanariegele plek in het water. Het leek net of er verf was gedumpt, maar ook hier is een speling van de natuur verantwoordelijk.

Ik kon er geen genoeg van krijgen. Als klein meisje was ik al gebiologeerd door foto's van vulkanen en lavastromen in de natuurboeken van mijn vader en moeder en deze fascinatie is nooit overgegaan.

Al dit moois, deze thermische activiteit, is te vinden ten zuiden/zuidoosten van Rotorua, in de Waimangu Vulcanic Valley, de Wai-O-Tapu Thermal area en in de Waikite valley. In Waikite stonden we op een camping aan een rivier met kokend water. Erboven hingen grote stoomwolken. Dit water wordt gebruikt voor de Thermal Pools bij de camping, waarbij het gekoeld wordt tot ongeveer 40 graden celsius. Wij hebben er heerlijk in rond gedobberd. Ja, en ook hier gold 'Es ist ein Heilbad kein Spielbad', dus er mocht niet gedoken en gespetterd worden.

Na deze luiheid zijn we weer in actie gekomen. We hebben de beroemdste ééndaagse tocht (trekking) van Nieuw Zeeland gelopen, de Tongariro Alpine Crossing in het Tongariro National Park. 19 kilometer lang, met tweemaal een flinke klim en daarna een lange afdaling. Het is ons gelukt! Frits met zijn zwabberende enkel en ik met een soms protesterende knie en heup. Geen twintig meer, tja. Tijdens deze tocht weer alle seizoenen gezien. Bij de start motregende het, de regen ging over in dikke mist. Dat was heel erg jammer, want dat ontnam het zicht op de vulkanen volkomen, waardoor we Mount Ngauruhoe, beter bekend als Mount Doom uit Lord of the Rings, niet hebben gezien. Er stak ook nog eens een venijnige en ijskoude wind op tijdens de klim over de kraterrand van de Red Krater, maar daarna brak de zon door en hadden we een fantastisch uitzicht op Emerald Lake en op de Rode krater.

Vandaag rusten we uit van de inspanningen van gisteren. Het is abominabel weer. Het plensregent. En de Nieuw Zeelanders maar zeggen dat het zo droog is hier...

Four seasons in one day

Four seasons in one day, vier seizoenen op één dag. Nieuw Zeeland is daar berucht en beroemd om en wij hebben dit de afgelopen week op het Noordereiland ook ervaren. Stralend blauwe lucht, hoge luchtvochtigheid, miezerregen, dikke jagende mist, de hoogste temperaturen die NZ in 137 jaar heeft gekend, plensbuien, we hebben het allemaal meegemaakt.

Als je een minibusje hebt, is de combinatie van nattigheid en hitte bepaald niet ideaal, zeker niet als het ook nog eens stikt van de muggen. Om te koken moet de achterklep open, met als gevolg dat wij in één nacht veertig muggen naar de andere wereld hebben geholpen en desondanks nog volledig zijn lekgeprikt. Tot in de oren en bovenlip toe, wat een tijdelijk Botox effect opleverde. Dit heeft geleid tot Duitse dracht, namelijk sokken in sandalen. De regen slaat vooral toe op momenten dat wij willen gaan eten of als net de was is opgehangen. Alle was in het busje een plaats geven, had tot resultaat dat ons busje transformeerde in een soort Pipo de Clown en Mamaloe mobiel.

Auckland heet niet voor niets de City of Sails. Met een tocht door de haven op een zeilboot hebben wij daar even aan deelgenomen. Veel wind was er niet, dus het was meer dobberen door de haven. Auckland is de grootste stad van Nieuw Zeeland en heeft een ware skyline met een hoge televisietoren. Het is een stad waar het goed toeven is.

Nieuw Zeeland vinden wij een redelijk bedaard land en volgens mij brengt dat met zich mee dat men voor ontspanning soms extremen opzoekt om aan de saaiigheid van de dag te ontkomen. Wat te denken bijvoorbeeld van een skywalk boven op de televisietoren van Auckland?

Vanuit Auckland zijn we noordwaarts getrokken, naar het regenwoud waar de Kauribomen groeien. Indrukwekkend grote bomen op leeftijd. Naar zeggen is de oudste boom 2000 jaar oud! We hebben daar ook deel genomen aan het nachtleven. Tijdens een nachtwandeling met een gids zijn we op zoek gegaan naar de bruine Kiwi, die alleen 's nachts actief is. We hebben wel het nodige gescharrel in het donker gehoord, maar het diertje niet werkelijk gespot. Later hebben we alsnog in een zogenaamd Kiki House een Kiwi in gevangenschap gezien. In de rivier waaraan we stonden met ons busje hebben we wel zelf supergrote alen van soms meer dan 1,20m ontdekt onder de volle maan.

Helemaal naar het noorden, naar Cape Reinga, met als landmark een chique vuurtoren, zijn we toen gegaan. Daar kwamen we met het hoofd in de wolken terecht. Mooi om te zien, maar het was zeer warm en vochtig daar! Na de muggennacht zijn we daar de hoge golven van de zee ingedoken om fris te worden. Vond ik zelf behoorlijk stoer, springen in de branding terwijl het motregent.

Inmiddels zijn we van het noorden weer zuidwaarts afgezakt en nu zijn we in Orewa. We gaan in ieder geval nog meer zuidwaarts richting de vulkanen. 27 februari zullen we doorvliegen naar Australië. We zijn benieuwd wat we daar zullen aantreffen na de enorme bosbranden.

Pannenkoeken, mosselen, wijn en dolfijn

Eindelijk heb ik de Lagenorhynchus Obscurus gezien!! Dolfijnen dus, springend en dansend boven de oceaan. Volgens mij is een dolfijn nooit chagerijnig. De Dusky Dolphins leven onder andere in de wateren voor de kust van Kaikoura. Met een boot gingen we op weg en hebben een groep van honderden dolfijnen gezien. Deze dolfijnen zijn bekende acrobaten en het was een spektakel om ze bezig te zien. Ze springen meters hoog en maken enorme salto's. Waarom weet men niet echt. Ik houd het er maar op dat ze het gewoon leuk vinden.

Iets minder mobiel waren de green shell mosselen. We zijn op een green shell mossel tour geweest vanuit Havelock en hebben een mosselfarm bezocht. Rustig en bedaard groeien en leven ze onder water aan koorden die daar zijn neergelaten. Daarna worden ze verorberd -door ons-. Heerlijke mosselen, ook rauw een delicatesse. Ze smaken uitstekend bij een goed glas Sauvignon Blanc.

Jazeker, want er worden druiven verbouwd in Nieuw-Zeeland, op het Zuidereiland vooral rond Renwick en Blenheim, de Marlborough wine region. Wel op zijn Nieuwzeelands soms, want ik had nog nooit een wijngaard met grazende schapen gezien. Na de longnecks ladies in Thailand, hebben we nu overigens ook longneck schapen gespot. We hebben een drietal wijnhuizen bezocht, wat bepaald geen straf was. Deze keer kon er slechts één flesje worden meegenomen en geen sixpacks voor in de kelder.

Pancakes, niet voor consumptie, want de pancake rocks zouden zeer zwaar op de maag liggen. Het zijn prachtige, gelaagde rotsformaties aan de westzijde van het Zuidereiland, in de buurt van Punakaiki. Een prachtig kustgebied, met niet alleen deze mooie pannenkoeken-rotsen, maar ook met zogenaamde blowholes, waarin met hoog tij het water hoog opspuit.

De kustwegen aan de westzijde van het eiland zijn prachtig, vooral door de vegetatie. Vaak zie je regenwoud, maar dan in een gematigd gebied op de aardbol, niet in de tropen. Zeer verrassend en heel mooi. Hier kwamen we ook nog een zeehondenkolonie tegen, fur seals. Er was een behoorlijk aantal jonkies, dat een eigen pierenbad had, eigenlijk zelfs twee pierenbadjes, met water gevulde ondiepe poeltjes in de rotsen. Ik heb erg genoten van deze badderende puppies.

We zijn ook nog in actie gekomen. We hebben een wandeling van 3,5 uur gemaakt rond het schiereiland van Kaikoura. Vooral het uitzicht over de steile kliffen was adembenemend.

Grote steden zijn hier niet. Wel hebben we Nelson bezocht. Een vriendelijke plaats in het noorden van het Zuidereiland. Ook alles hier keurig en net. Over de plaatselijke kathedraal is jarenlang gedebatteerd. Moet het een klassiek ogend gebouw worden of toch modern? Een mengelmoes is het geworden. Het is hier vaak net Nederland.

Morgen gaan we naar het Noordereiland. We zijn benieuwd of dat heel anders van karakter is. Auckland is een stad van ruim 1 miljoen inwoners. Ik vraag me af of het Zuidereiland 1 miljoen haalt.