Annemieke blikt terug

Een goede week geleden vertrok ik naar China met een missie. Ik moest namelijk antwoord krijgen op de volgende vragen:
- Hoe gaat het met Frits en Regine?
- Neemt het geflirt van Regine met de lokale mannelijke bevolking zorgelijke vormen aan?
- Is Frits inderdaad - soms - rustiger geworden?

Het volgende kan ik daarover melden.
Het gaat echt goed met hen, ze zijn gezond, ontspannen en hun relatie is er alleen maar beter op geworden. Ze vormen een geolied team. Voor Frits is Regine nog steeds het middelpunt van de wereld en dat is heel bijzonder als je op wereldreis bent.
Ze hebben wel een metamorfose doorgemaakt. Op sandalen, Regine met een staartje, onopgemaakt, Frits met een driekwart broek waarmee hij thuis niet dood gevonden zou willen worden, ongeschoren. Heerlijk.
Regine wordt door de Chinezen vanuit de ooghoeken begluurd, maar ik maak me geen zorgen. Gisteren riep ze nog naar een opdringerige Chinese dame (do you want a watch?) ' Don' t touch my husband!'
Frits is echt - iets- rustiger geworden. Hij roept weliswaar regelmatig: ' ik begrijp die mensen gewoon niet!' En is oprecht verbijsterd over de communicatieproblemen die hij hier ondervindt. Maar zelfs bij het weggestuurd worden uit een taxi (met een wuivend handje) bleef hij kalm. Op een zeer druk plein gisteren verklaarde hij hoe dit hem lukt: ' ik denk de Chinezen weg en dan gaat het best goed'. Knap toch?

Kortom: ik kan met een gerust hart terug naar huis. Frits en Regine, bedankt voor de gezellige tijd en nog heel veel plezier op jullie wereldreis!

Liefs, Annemieke

Annemieke in Hong Kong

Bezoek!! Annemieke reist 10 dagen met ons mee en we genieten daar enorm van. Fijn om weer iemand 'van thuis' te zien, kaarten en cadeautjes te krijgen van vaders en moeders en de verhalen over het vaderland te horen. Wat wij bijvoorbeeld niet wisten, is hoeveel meer mensen onze blog lezen dan wij ons realiseren. Leuk idee is dat en wij voelen ons vereerd. Ook dat het qua actualiteit in de zomer van 2008 gewoon weer komkommertijd was, met uitzondering dan van de Olympische Spelen.

Wij hebben hier in Hong Kong onze eerste typhoon -orkaan- meegemaakt. Een nummer 8!! Iedereen op kop en allerlei voorzorgsmaatregelen. Klinkt heel spannend, maar voor ons Hollanders was het niet meer dan een stevig windje en flink wat regen.

Op typhoondag hadden wij een bezoek aan Disneyland Hong Kong gepland. Het was nog mooi rustig weer, het was droog, niet te heet, prima. Maar, er was een typhoon aangekondigd, hetgeen aanleiding was voor het sluiten van alle buitenattracties. Complete onzin volgens ons.

Hong Kong is ongelooflijk vol, er zijn heeeel veeeeel mensen hier. Zeker 's avonds kun je over de hoofden lopen. Het is ook zeer Chinees van karakter, wij vinden minder Engelse invloeden terug dan verwacht. Morgen vertrekken wij met zijn drieen naar Shanghai. Wij zijn erg benieuwd naar deze stad en de verschillen met Hong Kong.

Eten in Hong Kong en Macau

Zoals jullie allemaal kunnen zien is de keuken hier een feest voor de echte liefhebber! En lekker vers!

Hong Kong

Hong Kong, shopping, science fiction, dynamiek and 24x7, dat zijn termen die bij je bovenkomen als je in deze stad bent. De oppervlakte is klein, dus gebouwen rijzen hoog de lucht in. Voor voetgangers zijn er verschillende niveaus om de stad te doorkruisen, op de stoep langs de drukke straten of via een uitgebreid netwerk van loopbruggen. Het is erg warm met een zeer hoge luchtvochtigheid en we hebben al twee hevige plensbuien ondergaan.

Het is hier anders, heel anders, dan in Indonesie, want hier wonen Chinezen met zeer andere gewoonten. Hardwerkend, maar minder elegant en voorkomend dan de Indonesiers.

Ons hostel is zeer in stijl met deze stad. Hoog, vol, klein, met kamertjes aan superwarme galerijen. Zo wonen de miljoenen in deze stad en wij doen even met hen mee.

Zondag komt Annemieke! Wij halen haar van de HK luchthaven en zien erg uit naar haar komst en de verse berichten uit Nederland.

Eindelijk nieuwe foto's!!

Petronas tower - KL

Kuala Lumpur!! Wij zijn hier veilig aangeland, weer zonder koffer, maar die is inmiddels gevonden -zeggen ze-. Een moderne stad, met supersnelle internetverbindingen. We hebben ons dus vanmorgen helemaal uitgeleefd en onze oude berichten over Java en Bali opgeleukt met vele mooie plaatjes. We hopen dat jullie ze ook mooi vinden.

Vandaag gaan we KL bekijken, morgen aan het einde van de middag vliegen we door naar Hong Kong.

PADI en mensen onderweg

Juf Tessa

Na een intensieve 6 dagen hebben we onze PADI Open Water gehaald! Dat betekent dat we nu zelfstandig mogen duiken tot 18 meter diepte. Vanmiddag de eerste zelfstandige duik zonder juf Tessa, maar met gids en twee andere gasten gemaakt. Het was prachtig. Onder andere een school tonijn boven ons gezien die in spiraalvorm rondzwom.

We hebben onderweg al veel leuke mensen ontmoet. Die mogen nu wel eens genoemd worden. Zoals Richard en Vera, een leuk Nederlands stel met wie we 2 zeer genoeglijke avonden hebben doorgebracht aan het Toba Meer op Sumatera. Richard, Vera wij verheugen ons erop jullie weer te zien als we terugkomen!

Dan Sam en Lindsey uit Hawaii, die we in Yogyakarta hebben ontmoet op een tour naar de Prambanan. We hebben erg met ze gelachen. Sam, Lindsey thanks for the lovely evening we spent in Via Via in Yogha!

2 jonge studenten, Estrade uit Frankrijk en Karim uit Marokko. We hebben met hen de Bromo en de Ijen vulkaan bedwongen. Estrade, Karim, thanks for all the fun we had and all good tips for our journey in China!

Dat is een van de leuke dingen van onze reis, mensen ontmoeten uit allerlei verschillende windhoeken van de wereld.

Maandag 15 september vliegen we naar Kuala Lumpur, blijven 2 nachtjes en gaan woensdag door naar Hong Kong. Daar treffen we Annemieke op zondag!

Onder water

Wij zijn letterlijk onder water op Bali. We hebben duikles! PADI Open Water is de officiele naam. We hebben een Nederlandse duikinstructrice, Tessa, die erg aardig is en super degelijk. Elke dag huiswerk. Dat betekent vele pagina's leerstof doorploeteren, vragen maken etc. Daarnaast natuurlijk de praktijkervaring: oefeningen doen in de zee.

We hebben eerst een proefduik gedaan om te kijken of we het wel leuk vinden. Ik vond het eerst supereng, maar daarna kwam de rust en daarmee het rondkijken en genieten van al het moois onder water. Al met al lange, intensieve dagen. Als alles goed gaat, hopen we donderdag het examen te halen.

Foto's! Dat lukt ons dus niet hier op Bali. De verbindingen zijn te traag om foto's op de blog te zetten, wat jammer is, want we hebben prachtige plaatjes van de Borobudur, Prambanan, de Bromo vulkaan, de Ijen krater en nog veel meer. Ik ga in Hong Kong deze foto's bij de oude berichten plaatsen, dus jullie houden de illustraties tegoed.

We vinden het erg leuk dat steeds meer vrienden een reactie achterlaten op onze blog! Het doet ons goed van jullie te horen. Wij zijn namelijk ook benieuwd hoe het met jullie gaat!

Dansen op de vulkaan

Dampende en rokende vulkanen, pruttelende zwavelbronnen, adembenemende uitzichten. De afgelopen dagen waren enerverend, maar hebben ons prachtige ervaringen opgeleverd.

We hebben de Bromo vulkaan op Oost-Java bezocht, met tegen de achtergrond een andere vulkaan, de Semeru, die de hoogste berg van Java vormt en elke 20 minuten nog een enorme dikke rookwolk produceert. Uit de krater van de Bromo komen ook voortdurend dikke witte wolken omhoog. Het uitzicht op deze vulkanen was van een onwerkelijke schoonheid, of je naar een mystiek schilderij kijkt.

We moesten er wel wat voor over hebben. De tocht van Yogha naar de Bromo vulkaan nam in totaal 12 uur tijd in beslag. In een klein busje, gelukkig wel met airco en ruimte voor de benen. In dit busje erg leuke mensen ontmoet, een Amerikaans stel en Karim en Estrade, jonge, zeer ondernemende studenten uit Frankrijk. De volgende morgen opstaan om 3.30u en om 4.00u de berg op met een jeep om de zon te zien opkomen over de Bromo-vulkaan. Daarna door met de jeep naar de voet van de Bromo en hup omhoog naar de kraterrand lopen in de hitte. Elke reisgids zegt dat het vreselijk koud is bij de Bromo. De Indonesiers waren inderdaad helemaal ingepakt met mutsen, handschoenen en poncho's. Om 5.00u in de ochtend was daar nog wel wat voor te zeggen, maar om 7.00u liep het zweet ons al weer langs het lichaam.

Een uurtje ontbijten en douchen en hup busje weer in, deze keer een ongelooflijk gaar geval zonder airco. Nu ruim 5 uur reizen naar een guesthouse in de buurt van de Ijen krater, ook op Oost-Java. Dat guesthouse, Arabica, was prut, maar andere overnachtingsmogelijkheden waren er niet in de buurt. De volgende ochtend om 3.45u opstaan, na een nacht van voortdurend geroep van de luidspeakers van de lokale minaret, want het was de eerste dag van Ramadan. De plaatselijke Christenen lieten dat niet op zich zitten en elk uur klonk er venijnig klokgelui dwars doorheen.

Met het gare busje naar de Ijen krater. Naar de kraterrand was een wandeltocht van ongeveer 1,5 uur, voortdurend klimmen, het grootste deel van het pad was zeer stijl omhoog. Het was mistig, nattig en we hoopten dat het de moeite waard zou zijn, want de klim was erg zwaar.

En het was de moeite waard. Een krater, gevuld met blauwgroen water met aan de waterkant knalgeel zwavel. Dit wordt gedolven door kleine, sterke, taaie mannen, die met manden van 80kg op hun schouder de berg aflopen. Dit in zwaveldampen die giftig zijn. Hun levensverwachting ligt rond de vijftig jaar.

Daarna met het gare busje door naar de veerpont tussen Java en Bali en op Bali met het openbaar vervoer naar Pemuteran, omdat er nergens een taxi te bekennen was. Bussen hier zitten nooooit vol! Er kan altijd nog wel iemand bij, met tassen, met bundels hout etc. Frits zat helemaal ingebouwd, maar hij is al wat rustiger geworden -soms- en heeft het netjes doorstaan.

In Pemuteran, in het noordwesten van Bali, hebben we 2 weken het huis van Monica en Jan gehuurd, om even pas op de plaats te maken en onze reis naar China verder voor te bereiden. Het is een heerlijk en sfeervol huis.