Dampende en rokende vulkanen, pruttelende zwavelbronnen, adembenemende uitzichten. De afgelopen dagen waren enerverend, maar hebben ons prachtige ervaringen opgeleverd.
We hebben de Bromo vulkaan op Oost-Java bezocht, met tegen de achtergrond een andere vulkaan, de Semeru, die de hoogste berg van Java vormt en elke 20 minuten nog een enorme dikke rookwolk produceert. Uit de krater van de Bromo komen ook voortdurend dikke witte wolken omhoog. Het uitzicht op deze vulkanen was van een onwerkelijke schoonheid, of je naar een mystiek schilderij kijkt.
We moesten er wel wat voor over hebben. De tocht van Yogha naar de Bromo vulkaan nam in totaal 12 uur tijd in beslag. In een klein busje, gelukkig wel met airco en ruimte voor de benen. In dit busje erg leuke mensen ontmoet, een Amerikaans stel en Karim en Estrade, jonge, zeer ondernemende studenten uit Frankrijk. De volgende morgen opstaan om 3.30u en om 4.00u de berg op met een jeep om de zon te zien opkomen over de Bromo-vulkaan. Daarna door met de jeep naar de voet van de Bromo en hup omhoog naar de kraterrand lopen in de hitte. Elke reisgids zegt dat het vreselijk koud is bij de Bromo. De Indonesiers waren inderdaad helemaal ingepakt met mutsen, handschoenen en poncho's. Om 5.00u in de ochtend was daar nog wel wat voor te zeggen, maar om 7.00u liep het zweet ons al weer langs het lichaam.
Een uurtje ontbijten en douchen en hup busje weer in, deze keer een ongelooflijk gaar geval zonder airco. Nu ruim 5 uur reizen naar een guesthouse in de buurt van de Ijen krater, ook op Oost-Java. Dat guesthouse, Arabica, was prut, maar andere overnachtingsmogelijkheden waren er niet in de buurt. De volgende ochtend om 3.45u opstaan, na een nacht van voortdurend geroep van de luidspeakers van de lokale minaret, want het was de eerste dag van Ramadan. De plaatselijke Christenen lieten dat niet op zich zitten en elk uur klonk er venijnig klokgelui dwars doorheen.
Met het gare busje naar de Ijen krater. Naar de kraterrand was een wandeltocht van ongeveer 1,5 uur, voortdurend klimmen, het grootste deel van het pad was zeer stijl omhoog. Het was mistig, nattig en we hoopten dat het de moeite waard zou zijn, want de klim was erg zwaar.
En het was de moeite waard. Een krater, gevuld met blauwgroen water met aan de waterkant knalgeel zwavel. Dit wordt gedolven door kleine, sterke, taaie mannen, die met manden van 80kg op hun schouder de berg aflopen. Dit in zwaveldampen die giftig zijn. Hun levensverwachting ligt rond de vijftig jaar.
Daarna met het gare busje door naar de veerpont tussen Java en Bali en op Bali met het openbaar vervoer naar Pemuteran, omdat er nergens een taxi te bekennen was. Bussen hier zitten nooooit vol! Er kan altijd nog wel iemand bij, met tassen, met bundels hout etc. Frits zat helemaal ingebouwd, maar hij is al wat rustiger geworden -soms- en heeft het netjes doorstaan.
In Pemuteran, in het noordwesten van Bali, hebben we 2 weken het huis van Monica en Jan gehuurd, om even pas op de plaats te maken en onze reis naar China verder voor te bereiden. Het is een heerlijk en sfeervol huis.
We hebben de Bromo vulkaan op Oost-Java bezocht, met tegen de achtergrond een andere vulkaan, de Semeru, die de hoogste berg van Java vormt en elke 20 minuten nog een enorme dikke rookwolk produceert. Uit de krater van de Bromo komen ook voortdurend dikke witte wolken omhoog. Het uitzicht op deze vulkanen was van een onwerkelijke schoonheid, of je naar een mystiek schilderij kijkt.
We moesten er wel wat voor over hebben. De tocht van Yogha naar de Bromo vulkaan nam in totaal 12 uur tijd in beslag. In een klein busje, gelukkig wel met airco en ruimte voor de benen. In dit busje erg leuke mensen ontmoet, een Amerikaans stel en Karim en Estrade, jonge, zeer ondernemende studenten uit Frankrijk. De volgende morgen opstaan om 3.30u en om 4.00u de berg op met een jeep om de zon te zien opkomen over de Bromo-vulkaan. Daarna door met de jeep naar de voet van de Bromo en hup omhoog naar de kraterrand lopen in de hitte. Elke reisgids zegt dat het vreselijk koud is bij de Bromo. De Indonesiers waren inderdaad helemaal ingepakt met mutsen, handschoenen en poncho's. Om 5.00u in de ochtend was daar nog wel wat voor te zeggen, maar om 7.00u liep het zweet ons al weer langs het lichaam.
Een uurtje ontbijten en douchen en hup busje weer in, deze keer een ongelooflijk gaar geval zonder airco. Nu ruim 5 uur reizen naar een guesthouse in de buurt van de Ijen krater, ook op Oost-Java. Dat guesthouse, Arabica, was prut, maar andere overnachtingsmogelijkheden waren er niet in de buurt. De volgende ochtend om 3.45u opstaan, na een nacht van voortdurend geroep van de luidspeakers van de lokale minaret, want het was de eerste dag van Ramadan. De plaatselijke Christenen lieten dat niet op zich zitten en elk uur klonk er venijnig klokgelui dwars doorheen.
Met het gare busje naar de Ijen krater. Naar de kraterrand was een wandeltocht van ongeveer 1,5 uur, voortdurend klimmen, het grootste deel van het pad was zeer stijl omhoog. Het was mistig, nattig en we hoopten dat het de moeite waard zou zijn, want de klim was erg zwaar.
En het was de moeite waard. Een krater, gevuld met blauwgroen water met aan de waterkant knalgeel zwavel. Dit wordt gedolven door kleine, sterke, taaie mannen, die met manden van 80kg op hun schouder de berg aflopen. Dit in zwaveldampen die giftig zijn. Hun levensverwachting ligt rond de vijftig jaar.
Daarna met het gare busje door naar de veerpont tussen Java en Bali en op Bali met het openbaar vervoer naar Pemuteran, omdat er nergens een taxi te bekennen was. Bussen hier zitten nooooit vol! Er kan altijd nog wel iemand bij, met tassen, met bundels hout etc. Frits zat helemaal ingebouwd, maar hij is al wat rustiger geworden -soms- en heeft het netjes doorstaan.
In Pemuteran, in het noordwesten van Bali, hebben we 2 weken het huis van Monica en Jan gehuurd, om even pas op de plaats te maken en onze reis naar China verder voor te bereiden. Het is een heerlijk en sfeervol huis.
7 opmerkingen:
Mr en mrs. Frederick,
Dat volgebouwde busje met takkenbossen etc zie ik helemaal voor me. En Frits daartussen met zo'n gezicht van: waar ben ik nu weer in terecht gekomen. Goed om te horen dat hij -soms-al wat rustiger geworden is, haha! Dat ga ik eens van dichtbij bekijken in China.
We wachten de foto's van de vulkanen af. Het klinkt allemaal prachtig!
Liefs, Amiek
Ha die Frits, eindelijk zijn we weer bij elkaar. We zitten net ons (liefdes)leven te evalueren. We missen je wel een beetje. Bij jouw afwezigheid heeft Fokko de vragen gesteld die jij eigenlijk zou stellen. We zijn weer een hoop wijzer geworden. We weten het nu ook allemaal van Cara en Gert-Jan. Missen jullie ons ook een beetje?
Groeten Herna, Cara, Fokko, Frank en Titus
Hoi hoi,
Wat een mooi omschrijving heb je gedaan van de avonturen. Ik kon het zwavel bijna ruiken. Os is dat een windje van Frits?
Goede uitrustperiode in het huis toegewenst. Goed idee!
Hier bijna hersft. Yasmin voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Heel raar zomaar een uur of wat voor mezelf. Kan ik zo maar even wegdromen bij een site over wereldreizen...
Gr Marlies
Leuk om jullie reacties allemaal weer te lezen. Natuurlijk missen wij iedereen die in Nederland is achtergebleven. Het is inmiddels al bijna 4 maanden dat we op pad zijn. Dan verlang je er wel eens naar om weer met vrienden of familie een lekker glas wijn te drinken en elkaars liefdesleven door te nemen. Ben erg benieuwd naar Gert-Jan. Nemen jullie de honeurs wel waar en stellen jullie de juiste vragen zoals wat hij Cara te bieden heeft, of hij uit de juiste familie komt en of hij wel een beetje kan koken als we bij Cara langs komen? Ik vetrouw er helemaal op dat dat bij jullie in goede handen is!
Groetjes, Regine en Frits
Kindertjes,
Jullie hebben er wel wat voor over om die vulkanen te zien. Maar als je dan die prachtige uitzichten boven hebt, ben je de inspanningen snel weer vergeten. Trouwens, je valt hier wel van af, dunkt ons.
Lekker bijkomen op Bali. Dat wordt weer puur genieten.
Veel liefs van Ma en Pa Ven.
Hey Frits!
Na 4 maanden wordt het toch wel eens tijd voor een reactie... Erg leuk dat jullie de mooie belevenissen bijhouden op deze site, gaaf wat jullie meemaken en zien en doen! Bij vlagen word ik een beetje jaloers... Ik hoop dat jullie de komende maanden nog veel toffe en indrukwekkende dingen meemaken.
Tot later!
Remco
Lieve zus en schoonbroer,
Hebben jullie je voetjes niet gebrand aan al die dampende vulkanen? Trouwens, volgens mij moet dat onwijs stinken al die zwavel toch? Lijkt me echt fantastisch om aan de rand van zo'n krater te staan! Geniet en rust nu maar even lekker uit. China zal weer genoeg voor jullie in petto hebben! Dikke kus, Geraldine
Een reactie posten