Dieren in Australië

Ik had gehoopt het te zien en ik heb het gezien: boksende kangoeroes. De kop wordt ver naar achteren geworpen, het lijf opgericht en dan maar meppen met die voorpoten. Het was geweldig om te zien! Er zijn heel veel verschillende soorten kangoeroes en walibies. We zagen hele kleine donkere walibies, prachtige diertjes.

Dieren fotograferen is niet zo eenvoudig, ze zitten niet stil en soms is het gewoon te donker. Het vogelbekdier (Platypus) was niet fatsoenlijk op de plaat te krijgen, maar het is zo'n eigenaardig beest, ik heb toch maar een foto op de blog gezet. Deze eierleggende zoogdieren verschijnen alleen bij het krieken van de dag en in het schemerduister. Grote kringen op het water kondigen aan waar ze opduiken. Heel even verschijnt het diertje dan, om weer snel te verdwijnen. Het zijn kleine diertjes, de soort die wij hebben gezien was niet groter dan 50 centimeter. Wij hebben ze gezien in de Broken River, bij Eungella National Park, naar zeggen de beste plaats om ze te spotten, want dat is nog niet zo heel eenvoudig. Ik was dan ook erg enthousiast toen we de eerste ontdekten.

Als het even kan gaan we op bushcampings staan, omdat die vaak veel mooier gelegen zijn dan de reguliere campings, waar je zelfs in een enorm groot land als dit, vaak nog hutjemutje bovenop elkaar staat. Bovendien hoef je vaak geen of slechts een zeer geringe camping fee te betalen. Ze zijn te vinden in ons grote boek, de Camps 5.

Op de camping bij Eungella hoorden wij 's avonds een apart geluid in de bomen. Op één of andere manier zijn we zeker na onze ervaringen in Afrika er wat op getraind geraakt dit soort geluiden waar te nemen en meestal zit er dan inderdaad ergens een beest verscholen. Deze keer een Possum, een nachtdier met een prachtige vacht. Ik weet niet de Nederlandse naam voor het dier. In Nieuw Zeeland haten ze de Australische possum, want het beest is daar terecht gekomen en richt grote schade aan, ook onder de Kiwi's, maar hier hoort hij thuis.

Op een andere bushcamping, in de buurt van Townsville, sliepen 's nachts bush turkeys, boskalkoenen dus, in de bomen iets verder dan onze camper. Dat is weer net anders dan de apenslaapboom naast onze tent in Botswana. Het waaide behoorlijk, maar ze kwamen niet naar beneden duikelen. Raar, bij kalkoen denk ik niet aan een beest hoog in de boom.

Een wat trager schepsel troffen wij ook op verschillende plaatsen aan, waaronder in de Tyto Wetlands bij Tully aan de kust in Queensland. De waterschildpadden die we elders hadden gezien, zoals in Eungella hadden nog een soort dinosaurus nek, de Tyto schildpad heb ik maar tot longneck schildpad gedoopt, we zullen er de boeken nog een keer op naslaan.

Waar het hart vol van is.... Wij genieten enorm van de natuur hier, dat zal duidelijk zijn, vooral omdat je in Australië allerlei inheemse soorten aantreft die nergens anders leven. Crocs hebben we nog niet in het wild gezien, wel de rivieren waar ze in leven en de gele waarschuwingsborden in het Engels en het Duits. Boeiende vraag, waarom mede in het Duits en niet in het Spaans, Frans of whatever?

Zaterdag gaan we de onderwaterwereld verkennen op het Great Barrier Reef. Onze vertrekbasis is Cairns. We verheugen ons hier erg op en hopen op mooi weer.

Padden en rare vogels

De nachtelijke padden assemblee van meer dan 30 padden vond plaats naast het dames toilet op de camping in Springsure. Nooit naast het heren toilet vertelde een Australische dame mij. Niemand wist waarom. Het zijn zogenaamde 'Cane Toads', een paddensoort geïntroduceerd in de jaren dertig om een bepaalde tor te bestrijden. 101 padden zijn er toen geïntroduceerd, inmiddels zijn het er meer dan 200 miljoen! De padden hebben niet geholpen tegen de torren en nu zit men opgescheept met een zeer schadelijk beest dat een bedreiging vormt voor inheemse diersoorten. Geen roofdier bedreigt de pad, want van ei tot graf is hij zeer giftig.

De Rainbow Lorikeet hoort wel thuis in Australië. Zeer kleurrijk en waarschijnlijk daardoor vol zelfvertrouwen, want deze parkieten pikken de appelklokhuizen onder je handen vandaan. De vogels op de foto's waren lui geworden door het voedselaanbod op de picknick plaats, maar gelukkig hebben we ze ook echt in het wild in grote groepen door de bossen zien vliegen.

Een zeer grappige vogel is de Laughing Kookaburra, hij lijkt op een grote ijsvogel en is door ons tot aapvogel gedoopt. Hij maakt een oeh oeh aah aah aah geluid dat zo komisch is, dat je spontaan begint te lachen! Bij een wandeling in het Carnarvon National Park vloog er één steeds voor ons uit, alsof hij ons de weg wilde wijzen.

En als we het dan toch over rare vogels hebben.... In het dorp Springsure is geen slijterij, geen liquor store. Alcohol koop je in de pub. Dus wij om 10.00u 's morgens de pub in op zoek naar een fles wijn voor de avond. 'Do you have wine?' Een verbijsterde blik. Wij probeerden verder 'Red wine or white wine'? Waarop de man antwoordde 'Waiain, what kind of beer is that??' en ons vervolgens de rug toekeerde. Tja...

In het Carnarvon National Park hebben we ook oude rotsschilderingen van Aborigines gezien. Waar wij hebben gekeken waren het allemaal handafdrukken, op andere plaatsen kun je ook afgebeelde boemarangs zien.

We zijn afgelopen week veel onderweg geweest en zijn inmiddels weer aan de kust in Mackay in de staat Queensland. Onderweg hebben we veel Road Trains gezien, gigantische vrachtwagens, vaak bestuurd door mannen met grote cowboy hoeden. Ik heb wel bewondering voor deze mannen, omdat ze met deze monsters kunnen rijden. Wat ik ook mooi en puur vond, was een kudde koeien die door drie mannen op paard en vier of vijf honden werd voortgedreven. Prachtig hoe er samengewerkt werd!

Het is hier warm en vochtig, ruim dertig graden. We moeten nog informeren of alle wegen in Queensland weer begaanbaar zijn na de overstromingen. In het deel dat we tot nu toe hebben doorkruist, hebben we gelukkig geen problemen ondervonden. Ik ben wel erg benieuwd naar de krokodillen, wil ze graag zien.

Sydney en New South Wales

Op onze eerste dag in Sydney zijn we 's middags bijna van de stoep gespoeld. Dat was niet wat we ons van een bezoek aan deze stad hadden voorgesteld. De afgelopen week hebben we veel regen gehad. Daarom zijn we nu meer landinwaarts getrokken 'Go west young man, go west' op zoek naar mooi weer en dat hebben we nu gevonden in St George in Queensland.

Het Opera House in Sydney vind ik werkelijk een prachtig en markant gebouw. Ook de Sydney harbour bridge, een lekkere ouderwetse staalconstructie is een echte landmark van de stad. De brug is te beklimmen, maar wij vonden de brug wel heel erg hoog. We zijn met de pont naar de overkant van de haven gegaan om de beroemde voorkant van het Opera House te kunnen zien.

Op maandagavond hebben we hier een concert gezien van Roberto Fonseca en het was in één woord fantastisch. Heel jazzy met Cubaanse invloeden, we hebben hier enorm van genoten.

Van Sydney zijn we naar Katoomba in de Blue Mountains getrokken. Er zijn daar prachtige gorges en beroemde rotsen, zoals de 'Three Sisters'. Maar helaas, dikke mist! Niets te zien! Wel een hele groep Aziaten die van elkaar foto's in de mist maken. Heel bijzonder. We zijn toen maar verder gereden en gelukkig was het verderop meer helder en hebben we nog iets kunnen zien.

Na regen en mist, dachten wij 'Go west'! We zijn terechtgekomen op een heerlijke camping aan het Burrendong Lake ten zuidoosten van Dubbo. Het leukste was de visite in de avond. Een hele groep kangoeroes hopte langs, ze kwamen steeds iets dichterbij. Bij één kangoeroe konden we het jong in de buidel zien. Dit was weer één van de happy moments van onze reis! Ook op de bush camping van het Warrumbungle national park in de buurt van Coonabarabran krioelde het van de rondhoppende beestjes. Onder het genot van lekker eten en wijn hebben wij ze eens goed kunnen bekijken.

Na dit westwaartse uitstapje zijn we weer meer richting de kust getrokken, omdat we de Waterfall Way tussen Armidale en Bellingen niet wilden missen. We zijn blij dat we dat gedaan hebben, want deze route was prachtig. Watervallen en tropisch regenwoud, zeer indrukwekkend. Bij Dorrigo hebben we een wandeling door het regenwoud gemaakt. De nacht ervoor had het erg geregend, maar nu scheen de zon. Het licht in het bos werd gefilterd door het bladerdek, soms zag je damp optrekken, het was wonderschoon. De Crystal Falls waren vooral een plaatje. Je kon er achterlangs lopen en dat vond ik wel heel erg leuk. Onderweg kwamen we nog een opstakel tegen op onze route. Een enorme hagedis, 'Monitor' zeggen ze hier, van 1,5 meter versperde de weg. Niet in beweging te krijgen. We gooiden wat takken naar zijn kop. De Monitor stak twee keer zijn tong uit en dat was het dan. Uiteindelijk heeft Frits hem met handengeklap en gejoel in beweging gekregen. Een echte bushheld!

We staan regelmatig op bushcampings en daar heb je wel kangoeroes, maar geen internet en regelmatig zelfs geen bereik om te SMS-en. De afstanden die we afleggen zijn groot en de plaatsjes die we passeren vaak klein. Daar is een pomp, een bakker en een supermarkt, maar geen internetcafé. Daarom kunnen we jammer genoeg wat minder vaak een blogbericht plaatsen en de mail lezen dan voorheen, maar ik hoop dat ik het met dit bericht weer een beetje goedgemaakt heb! (Slome internetverbinding, ongeveer 10 minuten per foto, ppfffttt!)

Australie

Wij houden nu al van de Australiers. Wat een vrolijke, vriendelijke mensen. Altijd een lach en een praatje. We denken dat we hier niet voor de laatste keer komen. Het gevoel van vrijheid is enorm in dit immens grote land.

Vorige week zijn we gestart in Melbourne, een leuke relaxte stad. Een prachtig station en Federation square waar iedereen bij elkaar komt en waar moderne gebouwen het gezicht bepalen.

Sinds onze aankomst is het hier helemaal niet zo heet. We hebben nu overdag mooi zonnig weer, tussen de 22 en 25 graden denk ik, en 's nachts koelt het flink af. Het heeft zelfs een keer geregend.

We hebben wel de stille getuigen gezien van de hitte en de branden in de staat Victoria. De rillingen gingen letterlijk over mijn rug. Wat een onwaarschijnlijk verwoestende kracht heeft vuur. Zo ver we konden kijken, zagen we alleen maar bruin en zwart verbrand bos. Een walibi sprong er een beetje verdwaasd in rond.

Hoe de bossen eruit zien voor een brand hebben we ook gezien. Zo groen en mooi en een prachtige vegetatie. We hebben inmiddels ook kennis gemaakt met een aantal dieren van Australie. Koala's in een koala sanctuary. 'Die schudden we uit de boom.' Springende walibi's, grote stekelvarkens en kleurige vogels. En jawel, ook een hele grote, harige, angstaanjagende spin, in onze camper wel te verstaan. Geen idee of zijn uiterlijk bluf was, of dat het beest werkelijk gevaarlijk was. Het leek ons niet zo lekker slapen met zo'n bezoeker, dus we hebben toch maar euthanasie met de achterkant van mijn slipper toegepast.

We hebben nu een bus die ik camper durf te noemen, niet meer zo'n minibusje als we in Nieuw Zeeland hadden. Dit is echt een grote verbetering.

De zee is hier niet zomaar zee. Dit is de oceaan, zo groots. Er zijn enorme stranden, waar bijna niemand te zien is. Voor je een teen in het water steekt, zorg je hier wel dat je eerst geinformeerd bent over stroming en hongerig wild dat zich zoal in de golven zou kunnen bevinden.

Canberra is de hoofdstad van Australie. Er is een groots nieuw, modern parlementsgebouw. Het oude parlementsgebouw is bewaard gebleven zoals het was. Oud en nieuw hebben we bezocht en het was zeer de moeite waard. Frits voelde zich zeer wel thuis in de bankjes van het oude parlementsgebouw, ik in de frisse lucht op het dak van het nieuwe gebouw.

We zijn nu in Goulburn en rijden vandaag door naar Sydney. Voor maandag aanstaande hebben we kaarten gereserveerd voor het Opera House in Sydney. Een voorstelling van Roberto Fonseca, Cubaanse muziek. We verheugen ons hier erg op!

Het heeft lang geduurd voor we dit blogbericht konden plaatsen. Op veel campings is geen internet en een internet cafe is evenmin overal te vinden. Maar we blijven ons best doen regelmatig een bericht te plaatsen!