Mad Max en ledigheid

Inmiddels is het een week verder sinds ons laatste bericht. We zijn nu in Swakopmund aan de kust van Namibie. De afgelopen week hebben we door het noorden gereisd, dat gekenmerkt wordt door prachtige landschappen. Zeer afwisselend, van lieflijk tot desolaat. We hebben kennis gemaakt met onder andere de Himba bevolking. Hierbij hebben we wel wat gemengde gevoelens. De Himba's zien er nog zeer traditioneel uit, zoals op de foto is te zien. Het gevoel bekruipt je echter hoe authentiek alles nog is, als er voortdurend langs de weg gebaren worden gemaakt om te stoppen en tegen betaling foto's te maken. Dat heb ik dus ook niet gedaan. Wel foto's gemaakt, maar dan op de Van Tellingen-manier, stiekem met een grote lens.

Daarna zijn we naar het zuiden door Damaraland gereden. Deed ons in bepaalde opzichten denken aan de landschappen die we jaren geleden doorkruist hebben in Arizona. Prachtig! Gisteren zijn we van Palmwag naar de kust gereden via de Messum krater. Totaal afgelegen, we zijn in de krater geen mensen tegengekomen. We waanden ons in de woestijn, op de maan, alleen op de wereld, op de filmset van Mad Max. Vanacht geslapen aan de kust alleen met de ondergaande zon. Regine was weer in staat om met bijna geen hulpmiddelen een geweldig vuur te maken. Ik heb er erg veel bewondering voor!

Wat ons tot nu toe erg is opgevallen en ons ook veel zorgen baart voor de toekomst van dit land, is de totale passiviteit van een groot gedeelte van de bevolking. De drive ontbreekt vaak om wat dan ook aan te pakken. Dit heeft niet alleen met armoede te maken maar vaak met het ontbreken van gevoel voor verantwoordelijkheid. Waar je ook komt, men hangt rond en zelfs als je iets wilt huren of kopen, heb je het gevoel dat je stoort. Er worden nieuwe gebouwen etc. gebouwd (vaak met subsidie uit Europa) maar er wordt zo weinig onderhoud gepleegd. Men geeft nog steeds het gevoel de toekomst niet in eigen hand te nemen. Hoe zou het hier over 10 jaar zijn?

Op de grens met Angola

Inmiddels staan we aan de Kunene River in het noorden van Namibie. Deze rivier vormt de grens met Angola. Foto's plaatsen is hier niet mogelijk, want de computer is heeeeel erg traag. De afgelopen dagen zijn we in Etosha National Park geweest, waar erg veel wild is. We hebben onder andere twee leeuwen gezien, een mannetje luierend in de schaduw en een vrouwtje sluipend door de vlakte. Ook veel giraffen, die blijf ik prachtig vinden. Etosha is heel anders van karakter dan de natuurreservaten in Botswana. Je ziet er mensen met beautycases, en een man (?) stond zijn haar te fohnen op de camping, dat gebeurt niet in Botswana, waar de campsites not fenced (geen hek) zijn. Daar kijk je in het donker over je schouder of er geen buffel of nijlpaard naast je staat. Wat in Etosha een geweldige ervaring was, was het zien van zwarte neushoorns bij de waterhole van 1 van de drie campsites.

De weg van Etosha naar de Kunene River Lodge campsite waar we nu staan, voerde door het meest dichtbevolkte gebied van Namibie. We zagen veel meer bedrijvigheid dan voorheen. Vooral veel bars! Volgens Frits zijn de vrouwen in de steden ook mooier.

We blijven hier nog twee nachten en reizen dan door naar de Epupa Falls, ook in het noorden, maar nog iets meer in het westen.

Vic Falls en heel veel formulieren

Lieve mensen. Allereerst nogmaals dank voor alle leuke reacties op onze blog, van familie, collega's, onze buren (op leeftijd en wel op internet!) en vrienden.

Wij zijn inmiddels in Namibie, 5o km ten noordoosten van Grootfontein. De afgelopen dagen hebben we onder andere de Victoria Waterfalls in Zimbabwe bezocht (wat een geweld aan water!) en vanuit Namibie hebben we een uitstapje gemaakt naar de Tsodilo Hills in Botswana, beroemd vanwege de eeuwenoude rotstekeningen. Dat betekende dat we een aantal keren de grens moesten passeren en dat betekende het invullen van heeel veeel formulieren. Een formulier voor het verlaten van Botswana, een formulier met dezelfde info voor het binnengaan van Zimbabwe, een stempel voor het verlaten van Zimbabwe, een formulier voor het verlaten van Botswana, een formulier voor het binnengaan van Namibie etc. En niet te vergeten de registers van de zogenaamde Veterinary Controls, dat zijn controle posten in verband met mond en klauwzeer. In Namibie zeggen ze dat het uit Botswana komt en omgekeerd! Overal worden al je gegevens en de gegevens van de auto (tot chassisnummer toe) opgeschreven in dikke boeken. Computers zijn niet aanwezig, dus de gegevens kunnen niet met elkaar vergeleken worden. Stapels boeken worden volgeschreven met gegevens die nooit gebruikt zullen worden. Om met Asterix te spreken: rare jongens die....

De mensen in Botswana en Namibie wonen in hutten zoals op de foto te zien zijn. Kleine gemeenschappen met geiten, koeien en ezels. Andere initiatieven dan landbouw en veeteelt zijn nauwelijks te vinden. Morgen vertrekken we richting Etosha National Park.

Negen dagen in de bush

De afgelopen 9 dagen hebben we in Moremi en Chobe in Botswana doorgebracht. Dit zijn grote natuurreservaten met ongelooflijk veel wild. Er zijn geen voorzieningen, alleen uiterst eenvoudige campsites. Het is een mooie ervaring weer eens heel dicht bij de natuur te staan. We weten nu precies hoe laat de zon opkomt en ondergaat, we herkennen het geluid van de nijlpaarden en we weten nu meestal wel wat er 's nachts rond de tent ritselt (nijlpaard bijvoorbeeld). We hebben veel indrukken opgedaan die wij niet licht zullen vergeten. In Moremi hebben we een roedel wilde honden op een kudde impala's zien jagen. De honden opereren in militaire slagorde, prachtig om te zien. Voorts in Moremi (Xakanaxa) een luipaard op 6 meter afstand van de tent gezien. We werden hierop geattendeerd door de vogels die alarm sloegen, waarop wij de rits van de tent open deden en de luipaard ontdekten. Wij wilden uiteraard graag een leeuw zien en hebben na knap speurwerk zelf een prachtige mannetjes leeuw in het lange gras ontdekt in de schaduw van een struikje. Verder ontelbare olifanten en impala's gezien, vooral langs de Chobe rivier, vlakbij Kasane helemaal in het noorden van Botswana, evenals grote kuddes buffels. In dit deel van Chobe staat bijna letterlijk achter elke struik een dier. Op onze laatste plaats op de campsite Ihaha in Chobe, stond een enorme boom die veel schaduw bood. Heerlijk, dachten wij! Bij zonsondergang bleek echter dat deze boom het nachtverblijf was van een groep van 30-40 bavianen! Een heel gedoe voor alle apen in de boom zitten en nog veel meer gedoe voor alle apen 's morgens weer vertrokken waren. Veel geoeh en geaah en gekrijs van baby bavianen. 's Nachts overigens geen enkel probleem, ze sliepen gewoon en snurkten niet. Nu zijn we 2 dagen in een hotel in Kasane en ervaren een warme douche, zeep bij de wastafel en even geen zand in oren, neus, haren en iedere porie van je lijf als een enorme luxe. Ook wel lekker om even in een echt bed te slapen, zonder steeds alert te hoeven zijn wat er om je heen gebeurt.Vanmiddag gaan we een boottocht maken van 3 uur op de Chobe rivier. Dat lijkt me wel relaxed op het water. De wegen in Moremi en Chobe zijn allemaal onverhard, vaak zeer zanderig en vol met kuilen. Het was wel heel spannend daar met zijn tweeen te rijden en tot nu toe is het gelukkig allemaal goed gegaan. Morgenochtend gaan wij naar de Victoria Falls, aan de Zimbabwe zijde. Deze kant schijnt het meest indrukwekkend te zijin. Aan de grens en voor toegang tot de Falls wordt er veel geld uit onze Westerse zakken geklopt, maar we willen dit niet missen. Overmorgen verlaten we Botswana en rijden we Namibie weer in. Tot zover voor dit moment. Het ga jullie allemaal goed. Dank voor de leuke reacties, ook erg leuk dat de dames van LoLo met ons meeleven!