Laos: Luang Prabang - Vang Vieng - Vientiane

Luang Prabang

Tanden poetsen in de rivier

Vang Vieng

Vang Vieng, koken op straat

Mona Lisa onder de boeddha's

Wat Pha That Luang in Vientiane

Wat Simuang, Vientiane

Hamer en sikkel! Deze klassieke vlag wappert overal in Laos naast de nationale driekleur. Het is een communistisch land, maar als bezoeker merk je daar weinig van.

Luang Prabang en Vientiane zijn mooie, relatief rustige steden in Laos. Geen hoogbouw, dus een heel ander aangezicht dan andere steden in Azie waar de wolkenkrabbers tot hoog in de lucht reiken. Lanen, grote bomen en Franse villa's maken het tot een charmant geheel.

Maar er zijn zo ontzettend veel toeristen! Dat brengt ook minder leuke dingen met zich mee. Prijzen zijn in korte tijd omhoog geschoten, terwijl de kwaliteit vaak te wensen overlaat. Het was lastig ergens enigszins hygienisch bereid eten te vinden. Veel Laotianen maken zich niet erg druk en dat is dan misschien wel heel 'laid back' en relaxed, maar eerlijk gezegd gaat er ook wel een zekere lamlendigheid vanuit.

Het is wel begrijpelijk dat Laos op het moment zo populair is, want de natuur van dit land is wonderschoon. Niet alleen de Mekong, maar ook de bergen met hun grillige vormen zijn adembenemend. We zijn met de bus van Luang Prabang naar Vang Vieng gereisd, dat ongeveer halverwege de weg naar de hoofdstad Vientiane ligt. Hoog over de bergen gingen we, bocht na bocht en na elke bocht weer een fantastisch uitzicht. Een Laotiaanse dame voor ons in de bus kon al die bochten minder waarderen en heeft heel wat plastic zakjes volgekotst die dan vervolgens met een zwiep uit het raam in de vrije natuur verdwenen.

Vang Vieng is een verhaal op zich. De omgeving is prachtig, met bergen zoals je die ook in Zuid-China in Yunnan vindt. Daarnaast is het backpacker-paradise. Jeugd van rond de twintig van rond de wereld verzamelt zich hier om (1) stoned te worden, (2) dan met zijn allen in een van de kroegen naar antieke afleveringen van Friends te kijken en (3) -voor de heren onder hen- een pluizig iets onder aan de kin te laten staan, want er bestaat geen mannelijke rugzaktoerist meer zonder baardje. Frits is hier verbijsterd over.

Ook de weg van Vang Vieng naar Vientiane hebben we per bus afgelegd. We hadden een opdeelplaats deze keer, onder in de bus, alleen dubbelgeklapt schuifelend konden we onze plaats bereiken. In Vientiane hebben we prachtige Wats, tempels gezien. Het boegbeeld van Laos is de goudkleurige Wat Pha That Luang, waarin zich een haar en as van de heup van Boeddha zouden bevinden. Erg subtiel is deze Wat niet, maar het goud doet het wel mooi tegen de blauwe lucht. Ook al bekroop ons na maanden in Azie gereisd te hebben wel een zekere tempelmoeheid, toch hebben we ook de Wat Simuang bezocht waar de Laotianen hun geluk beproeven. Zij spreken daar hun wensen uit en als deze in vervulling gaan, brengen ze als dank felgekleurde offers, meestal van oranje Afrikaantjes.

Nu, met kerst zijn we in Hanoi in Vietnam. Een heel andere wereld dan Laos.

En dan nu de winnaars van de kerstprijsvraag! Onbetwist winnaar is Marlies. Hoewel, we zijn er niet helemaal zeker van of de vegende monnik nu een Ipod of een telefoon in zijn pij heeft verborgen. De prijs voor de meest originele inzending gaat naar Annemieke. Hoe bedenk je het bij elkaar... We hebben ook inzendingen per email ontvangen, van tante Mien, de tachtig gepasseerd. Voor tante Mien is een Monnik die pen en papier gebruikt al zeer modern. Daar zijn wij het mee eens en daarvoor ontvangt tante Mien de Prijs der Oude Glorie.

Alle prijswinnaars ontvangen een afdruk van de door hen genomineerde monnik. Het duurt nog even, dus het geduld wordt op de proef gesteld.