We zijn thuis

Wij hebben zo'n enorme warme ontvangst gehad op Schiphol, het was werkelijk overweldigend. Heerlijk om iedereen weer echt in de armen te kunnen sluiten. Zoveel familie en vrienden, spandoeken, bloemen, kaartjes en daarna thuis boerenkool! Jullie wisten dat niet, maar ik had Frits een jaar lang om boerenkool aan zijn hoofd gezeurd...

Voor we voet op Nederlandse bodem zetten, zijn we nog een dag in Londen geweest, waar we geheel in stijl in een Easy Hotel hebben geslapen. De kamer was een sigarendoos van 2,5 x 3 meter met een knaloranje muur. De high tea met Deborah en Dorothea en hun vriendinnen was uitermate gezellig. Het was meteen weer zeer vertrouwd, Tibet leek veel langer geleden dan de laatste keer dat we de dames hadden gezien.

Onze reis was een onvergetelijke ervaring. We hebben zoveel gezien, verschillende culturen, prachtige natuur, maar ook de minder fraaie kanten van het leven zoals enorme vervuiling, armoede en hele jonge bedelende kinderen. We hebben anders geleefd, altijd onderweg, vaak 's morgens niet wetend waar we 's avonds zouden slapen, vrijheid, iedere dag op weg naar nieuwe ervaringen. Daar hebben we tot het laatst toe van genoten, we hebben geen moment gehad dat we het reizen beu waren.

Het is gelukkig ook allemaal goed gegaan, we zijn niet echt ziek geweest, geen spullen kwijtgeraakt. Veel narigheid kun je ook voorkomen door gewoon je gezonde verstand te gebruiken. Kritisch zijn waar je gaat eten, de fototas lieten we geen seconde uit het oog, niet 's nachts rijden in landen als Namibie en Botswana, maar ook niet in Australie, waar de kans op een koe of kangoeroe voor je auto aanzienlijk is.

Wat doet zo'n reis met je? Dat is een moeilijke vraag, misschien op dit moment ook nog niet goed te beantwoorden. Het voelt als positieve bagage, positieve energie, zowel ingegeven door alle ervaringen van onze reis, de vrijheid, maar ook het besef dat wij een zeer liefdevolle familie- en vriendenkring om ons heen hebben en dat we gezond zijn, want gezondheid is geen vanzelfsprekendheid, ook niet als je nog maar in de veertig bent, dat hebben we in onze directe omgeving ervaren.

Ja ja, en dan wat nu? We hebben heel veel ideeen, maar geen strakke, vastomlijnde plannen. We laten dingen meer komen zoals ze komen. Wel hebben we al een prachtig vooruitzicht. Al meer dan twintig jaar zijn we weg van Franse Bulldoggen, maar ja, het kon nooit, vonden we. Op de dag van onze terugkomst, tijdens de vlucht van Londen naar Amsterdam is er in Pijnacker een bullennestje geboren, toeval bestaat niet. Er komt een prachtige bonte reu bij ons wonen! Over ruim twee weken mogen we voor het eerst gaan kijken, we kunnen bijna niet wachten.

Lieve mensen, dit is het laatste bericht op deze blog. Ik heb de blog het hele jaar met veel plezier geschreven, het heeft nooit als een verplichting gevoeld en ik zal het schrijven missen. Die schrijfdrang zal ik ergens kwijt moeten, misschien komt er wel een blog over

'de pup en wij':-)

Jullie heel erg bedankt voor alle trouwe reacties, dat hebben we enorm gewaardeerd!

Liefs,

Frits & Regine

San Francisco

Vijftien jaar geleden vonden we San Francisco een heerlijke stad en dat vinden we nu nog steeds. De grensformaliteiten van de USA zijn wel wat anders dan vijftien jaar geleden. 'For your safety' moet iedereen minimaal 3 dagen van tevoren via internet toestemming vragen om het land te bezoeken. Daarna wordt van iedereen bij binnenkomst een digitale foto gemaakt en van iedereen worden digitale vingerafdrukken genomen, waarbij geen vinger wordt overgeslagen. Lekker allemaal de grote database in, lekker veilig gevoel, maar of de wereld hier veiliger van wordt??

Het was afscheid nemen van Australie, waar we tien weken hebben rondgereisd en 15.600 kilometer hebben afgelegd. We zijn ruim 24 uur onderweg geweest om vanuit Perth in San Francisco te komen. Morgen vertrekken we al naar Londen, een vlucht van ruim tien uur.

San Francisco is een soort toetje aan het einde van onze reis van een heel jaar. We hebben genoten van het stralende weer, Pier 39 met de zeeleeuwen, de cable cars, pastelkleurige Victoriaanse huizen op de heuvels van deze stad en de prachtige ossenbloedrode Golden Gate bridge. En Alcatraz! Dit beroemde eiland in de baai van San Francisco huisvestte van 1934 tot 1963 een gevangenis voor de meest beruchte misdadigers. Het was interessant om deze gevangenis met de cellen te zien. De mannen hadden geen privacy, geen enkele luxe en vaak geen uitzicht op betere tijden.

Londen wordt het toefje op het toetje. We hebben daar ruim één dag om nog wat rond te kijken voor we zondag op Schiphol landen én -heel leuk-, we ontmoeten daar twee vriendinnen, Dorothea en Deborah die toevallig voor een weekendje in Londen zijn!

Mooie kusten in West Australie

Kilometers kust en maar een heel klein deel van de kust is ontwikkeld, voor de rest is het er gewoon, ligt het er gewoon. Er zijn wel wat plaatsjes zoals Exmouth en Kalbarri. Op de kaart lijkt dat heel wat, maar het zijn maar zeer kleine dorpjes.

In Western Australia hebben we genoten van prachtige zonsondergangen en het uitzicht over steile rotswanden waar de branding tegenaan beukt. Op sommige plaatsen waren speciale fenomenen te zien, zoals de zogenaamde stromatolieten, kleine rotsjes in de zee die ontstaan door organismen die naar zeggen al een historie van miljoenen jaren hebben. Men denkt dat zij verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van zuurstof op aarde. Verder zijn er mooie gorges te zien, zoals in het Kalbarri National Park.

De Pinnacles bij Cervantes ten noorden van Perth waren een ander bizar natuurfenomeen waar we erg van genoten hebben. In een zandwoestijn staan duizenden pilaren, rotsen, heuveltjes. De wetenschappers hebben nog geen sluitende verklaring hiervoor, maar een verklaring is gelukkig niet nodig om te kunnen genieten van de schoonheid hiervan. We vonden het zo mooi dat we er twee keer zijn geweest. Een keer 's morgens bij zonsopgang. We zagen de zon klimmen en langzaamaan werden de zandgele pilaren in het licht gezet.

Nu we zuidelijker komen, worden de temperaturen prettiger. Overdag tussen de 25 en 30 graden en 's nachts koelt het flink af. De donzen slaapzak doet aan het einde van onze reis dus toch weer dienst en 's avonds gaat de muts weer op. Frits lacht mij dan uit.

Gisteren zijn we nog in het Yanchep National Park geweest waar we koala's hebben gezien. Toelichting niet nodig, de foto spreekt voor zich.

We zijn nu in Perth en moeten morgen onze bus inleveren. Zaterdag 9 mei vliegen we in alle vroegte, 5.45u van Perth naar Sydney en daarna door naar San Francisco waar we vijf nachten zullen blijven. Dan nog twee nachtjes in Londen en dan: naar huis!

De weemoed slaat af en toe wel wat toe, zo aan het einde van de reis, maar we hebben zoveel mooie herinneringen, een prachtige bagage die niets weegt. We verheugen ons er enorm op onze vaders, moeders, familie en vrienden weer te zien en jazeker, mijn petekindje! Het mooie is dat we op tijd terug zijn voor mijn vader's 70ste verjaardag! Er lopen al weddenschappen op welk moment bij mij de tranen komen op Schiphol! Ik hoop dat ik niemand teleur zal stellen....

Zwemmen met Whale Sharks (met filmpjes)

Het was bijna een militaire operatie. Een vliegtuig in de lucht op zoek naar de whale sharks had radiocontact met onze boot. Wij zaten met een wetsuit, vinnen, duikbril en snorkel in de aanslag op ons achterste op het achtersteven van de boot te wachten op het 'Go go go go!!!' Op dit teken moesten we razendsnel het water in en achter de 'Spotter' aanzwemmen die de expeditie leidde en wees waar we de whale shark konden vinden.

En toen zagen we hem vlak onder het wateroppervlakte, een gigantische whale shark, een walvishaai. Kleine visjes zwommen rond zijn brede bek, de oogjes zijn klein en hij heeft een prachtig noppenpatroon op zijn rug. Zonder moeite met langzaam bewegende staart gleed de whale shark door het water vlak langs ons heen, om even later weer te verdwijnen.

De eerste ontmoeting had bijna iets onwezenlijks. We sprongen in het water, drukten onze gezichten in het water en zagen direct deze gigantische vis. Ik denk dat de eerste vis die we zagen ongeveer 6 tot 7 meter was. De keren daarna zagen we eerst niets, maar we wisten dat de whale shark eraan kwam. En dan zag je hem echt opdoemen uit het diepe blauw van de oceaan, zo mooi. Een keer of acht zijn we het water in geweest. Frits heeft zes keer en ik vier keer een whale shark gezien. Twee keer dook hij juist onder naar grote diepte toen we het water in sprongen.

Whale sharks kunnen 20 meter lang worden, maar volgens onze 'Spotter' zag hij meestal vissen tussen de 5 en 8 meter, ook zeer indrukwekkend als je daarnaast zwemt. Er gelden -terecht- allerlei regels voor het zwemmen met deze vissen. Je moet drie meter afstand houden, wat lastig is als hij recht op je afzwemt, zoals Frits overkwam. Verder mogen er niet meer dan 10 mensen tegelijk in de buurt van de whale shark zwemmen. Bovendien heeft de whale shark daar zelf ook nog wat over te zeggen. Het is een haai, een vis, geen zoogdier zoals een walvis, dus hij hoeft voor zuurstof niet naar de oppervlakte te komen. Waarom hij zo dicht onder het wateroppervlakte zwemt, weet men niet. Als hij het niet naar zijn zin heeft, duikt hij gewoon onder.

Er waren behoorlijke golven op de dag dat wij met de whale sharks hebben gezwommen. De dag ervoor was de tour zelfs afgelast wegens te harde wind. In hoge golven is het niet zo eenvoudig om hard te zwemmen en de vis bij te houden. Wat nog moeilijker is, is om al zwemmend, spetterend en wiegend in de golven foto's en filmpjes te maken, terwijl je daarbij ook nog je medesnorkelaars moet zien te ontwijken of aan de kant moet duwen. Frits heeft daar een hele klus aan gehad. Gelukkig is de whale shark op een aantal foto's en op de filmpjes hieronder goed te zien.

Dit was een onvergetelijke ervaring! Deborah heeft ons de tip gegeven en zij had absoluut gelijk.

Leeg heet Western Australia

Van Broome via Port Hedland en Karratha naar Exmouth. Leeg land, veel gras en boompjes, er kwam geen einde aan.

Volgens ons kun je hier niet wonen, het is ongelooflijk heet en op veel plaatsen zijn wolken met kleine vliegjes die bij voorkeur op je gezicht gaan zitten. Frits heeft op een gegeven moment zijn vliegennet over zijn hoed getrokken. Het was vaak rond de 37 graden en hier vond men dat nog niet zo warm, twee weken geleden lag de temperatuur nog ver boven de 40 graden. We kwamen onderweg bij een Road House camping nog een onverwachte gast tegen, een zeer nieuwsgierige drommedaris.

In Western Australia is veel mijnbouw, vooral ijzer wordt hier gewonnen. Lange treinen met roodbruine lading in de wagons slingeren door het landschap. Deze treinen zijn een tot twee kilometer lang. Een dame die wij hadden ontmoet had ons voorspeld dat Port Hedland 'disgusting' was en eerlijk gezegd had zij gelijk, het is een hete stoffige industriestad.

We zijn nu in Exmouth, ongeveer 1250 kilometer ten noorden van Perth en de temperatuur is hier prettig, iets boven de 30 graden en 's nachts koelt het af. Ook gezellig, met Emu's op de camping. We zullen hier tot zaterdag blijven. We gaan een dag duiken en een dag snorkelen met Whale Sharks. De Whale Shark is de grootste vis ter wereld en kan wel 20 meter lang worden. Ze filteren plankton en allerlei andere kleine diertjes uit het water door met de bek open te zwemmen. Die bek kan een doorsnede bereiken van wel een meter. We zijn heel benieuwd hoe het zal zijn om er naast te zwemmen. Je mag ze tot ongeveer drie meter benaderen. Voor mensen zijn ze niet gevaarlijk, dus als het goed is eindigen wij niet als Jona.