Elfenbos, fjorden en gletsjers

Elfjes bestaan! We hebben het elfenbos gezien met tere mossen, fijne varens, begroeide boomstammen, lianen. Prachtig om te zien. Dit kan alleen maar groeien als er heel veel regen valt en dat gebeurt ook.

Gloeiwormen bestaan ook. We hebben ze gezien in een grot aan het Te Anau Lake. Met een bootje gingen we de diep duistere grot in die langzamerhand een heel klein beetje minder donker werd door duizenden kleine witblauwe lampjes. Aan de zij- en bovenwanden van de grot hechten zich kleine gloeiwormjes. We moesten doodstil zijn en mochten geen foto's maken. Als gloeiwormen schrikken doen ze hun lampjes uit.

En ook sandflies bestaan! We hebben ze gezien bij Milford Sound aan de westzijde van het Zuidereiland. Wolken sandflies rond ons hoofd, op Frits' voeten, in ons busje. We konden niet buiten koken en eten en zijn met pan en al op de vlucht geslagen naar de gemeenschappelijke keuken en dining room van de camping. Deze kleine nare beestjes, iets groter dan fruitvliegjes, bijten zeer gemeen en laten vreselijk jeukende bulten na, je ligt letterlijk wakker van de jeuk, onvergelijkbaar met een muggenbeet. Dus vanaf nu sokken over de broekspijpen en bovenste knoopje dicht.

Wat is dit een mooi land. Voor de Google Earth google-aars: we zijn vanaf Oamaru langs de oostkust naar de Catlins in het zuiden gereden. Via Invercargill zijn we naar Lake Te Anau gegaan, toen naar de fjorden van Milford Sound. Van Milford Sound richting Queenstown en Lake Hawea. Van Lake Hawea noordwaarts naar de Fox gletsjer en Franz Josef gletsjer. Inmiddels zijn we aangeland in Greymouth aan de westkust.

De Catlins in het zuiden zijn prachtig. Veel boerenland en ontzettend veel schapen. In kleine dorpen staan erg veel huizen te koop en een behoorlijk aantal is gewoon verlaten, blijkbaar onverkoopbaar. We denken dat veel mensen voor hun living naar de stad trekken. De zee ontmoet aan de zuidzijde vaak stijle rotsen, het lijkt hier het einde van de wereld.

Bij onze tocht naar Milford Sound hadden we ongelooflijk geluk met het weer. In dit gebied regent het zeven tot negen meter per jaar, maar wij hadden stralende zon. Een dag later, tijdens een boottocht op de fjorden van Milford Sound hebben we het ware gezicht van dit gebied gezien: stromende regen, donkere, jagende wolken, dit tegen een decor van immens hoge rotswanden ooit gevormd door grote gletsjers. Dit was onvoorstelbaar indrukwekkend.

We rijden meestal elke dag door, het land nodigt hier toe uit. Na een misstap van Frits - over een randje - heeft hij zijn rechtervoet vreselijk gezwikt. De dag daarna zijn we mede daarom een dagje langer op de camping aan het Lake Hawea gebleven. De enkel heeft inmiddels alle kleuren van de regenboog, maar gelukkig kan hij wel voorzichtig lopen en gaat het steeds wat beter.

De Fox gletsjer en Franz Josef gletsjer, enorme ijsmassa's die diepe dalen hebben uitgesleten. Het ijs is wit, azuurblauw en zwartgrijs daar waar de gletsjer langzaam afbrokkelt. De Franz Josef gletsjer groeit tegen de verwachting in, sinds de jaren 70, waarschijnlijk door meer sneeuwval.

Marlies had het in haar reactie op de blog al aangekondigd: Nieuw Zeeland heeft de sfeer van Nederland in de jaren vijftig-zestig en dat klopt helemaal. De mensen zijn gemoedelijk en vriendelijk, alles is keurig en net en er wordt 's avonds lekker op tijd gegeten. Maar het moet allemaal wel volgens hun regels, het ruikt een beetje naar spruitjes, ruimdenkendheid is niet iets wat we met de Nieuw Zeelanders associëren.

We hebben nog ruim één week op het Zuidereiland. In die tijd zullen we de noordoost kant van het eiland bekijken. 6 februari vliegen we naar het Noordereiland.