Kathmandu

De grens oversteken van Tibet naar Nepal doe je niet zomaar. Een brug over een diepe valei vormt de grens. Deze brug en de weg vanuit Nepal die ernaar toe leidt, was volledig vol met vrachtwagens, die kop aan kont, twee rijen dik, de hele boel blokkeerden. Wij moesten dus met bagage en al na passeren van de brug, ruim vijf kilometer lopen, om vervoer te vinden dat ons naar Kathmandu kon brengen. Een groot deel van deze weg was zand en stenen, en twee keer stroomde een rivier over de weg, die dan met een smalle planken 'brug' zonder leuningen moest worden bedwongen. Gelukkig uiteindelijk een jeep gevonden, die we konden delen met twee aardige Poolse dames en die ons langs een hobbel en gaten weg, maar met prachtige uitzichten over de valeien en rijstvelden, naar Kathmandu heeft gebracht. Eenmaal aangekomen in Kathmandu waren we op z'n zachts gezegd heel erg moe.

Dan Kathmandu, hoofdstad van Nepal. Herrie, onnophoudelijk getoeter van Suzuki taxis en bromfietsmotors, stank, jonge hippies met rafelige baardjes, oude hippies met grijs piekhaar, straatkinderen, chaos en drukte. Maar hier zijn ook de geneugten. Blijkbaar is Kathmandu 'in' en door de vele toeristen zijn er ook veel op toeristen gerichte voorzieningen, die wij erg waarderen na ons bezoek aan Tibet, China en Indonesie. Zo hebben wij voor het eerst sinds ruim twee maanden een heerlijke fles rode wijn gedronken en prima Italiaans gegeten. Niet erg Nepalees-authentiek, maar stiekem wel erg genieten. In ons hotel hebben we een balkonnetje, en het ligt aan een redelijk rustige binnenplaats. Voor het eerst sinds lange tijd hebben we weer gewoon eens een paar dagen wat gelezen en verder weinig gedaan.

Deze week hebben we Durbar Square in het centrum van Kathmandu bezocht. En Durbar Square in Patan, een stadje dat tegen Kathmandu aanligt. Deze pleinen met al hun tempels staan op de Werelderfgoedlijst. Het is dan ook prachtig, al die pagodes, met vaak zeer fijn en kunstig houtsnijwerk. Een heilige stier stond het allemaal rustig aan te zien. Voor ons was het moeilijker rustig rond te kijken. Nep-asceten wilden voor geld met je op de foto, taxi- en riksja-rijders wilden ons steeds naar een andere plek brengen. Als we in onze reisgids lazen, werden we belaagd door tal van heren die als onze gids wilden fungeren. Dan de verkopers van dolken, fluiten, armbanden, suikerspinnen, ansichtkaarten, kleurstoffen et cetera! En niet te vergeten de wat smoezelige types die 'smoke hasj, marihuana' in je oor lispelen. Begrijpelijk dat de mensen een living willen maken, maar de praktijk is dat je er gewoon gek van wordt. Recept: volledig negeren, zelfs geen 'no' zeggen, onsympathiek, erg doeltreffend.

De zogenaamde Monkey Tempel, hoog boven op een heuvel van Kathmandu, was vooral door de vele apen, honden en duiven een heel gezellig festijn. Je zou er de prachtige stoepa bijna door vergeten.

De markten in Kathmandu zijn veelkleurig, vooral door de bloemenstrengen, vaak van Afrikaantjes, in verband met het Tihar of Deepavali feest, het feest van het licht, dat deze dagen uitbundig wordt gevierd.

We vertrekken zondag 2 november naar het natuurpark Bardia in het Zuidwesten van Nepal. Per publieke bus (12 uur), vliegtuig was onbetaalbaar. Dat wordt dus weer een heel avontuur. Ons is verzekerd dat we een plaats in de bus hebben, niet op de bus... In Bardia gaan we op een olifant, per boot en ter voet(!) op zoek naar zoetwater dolfijnen, tijgers, neushoorns en heel veel vogels. We komen 8 november weer terug in Kathmandu en nemen op 12 november het vliegtuig naar Thailand.