Sunda Kelapa

Kinderen in de haven van Sunda Kelapa

Overal ligt afval.

Prachtige houten schepen.

Rijk en arm.


Sunda Kelapa, de oude haven in wat ooit Batavia was. Prachtige houten schepen en zeer vriendelijke mensen. Maar ook enorme stank, volledig gebrek aan hygiene, veel vliegen en ander ongedierte en primitieve leefomstandigheden. Het was goed ook dit aspect van deze enorme stad, Jakarta, te zien. De tegenstellingen zijn enorm. Dat is ook goed zichtbaar op bovenstaande foto. Eenvoudige huisjes met op de achtergrond grote wolkenkrabbers.

Wij zijn er rondgeleid door een aardige Indonesische meneer, die het gebied goed kent. Hij sprak wat Nederlands. Wat mij opvalt is dat de mensen die in toch wel erbarmelijke omstandigheden leven, in het algemeen veel levensvreugde uitstralen. Overal werden we vriendelijk begroet, mensen zwaaien en zijn trots als je een foto van hen maakt. Er hangt geen dreiging in de lucht. Heel anders dan het gevoel dat we in Afrika hadden. Het heeft veel indruk op mij gemaakt, al realiseer ik mij wel dat je niet weet wat er dicht onder de oppervlakte leeft.

Wat ons verder opvalt is dat de gegoede mensen in Indonesie niet buiten komen. Buiten is voor de armen en behoeftigen. De rijken stappen van hotel in de taxi, gaan richting shoppingmall, doen hun inkopen in de airco, gaan met de taxi naar het restaurant etc. Buiten is een heel andere wereld. Dat wij wel naar buiten gaan wordt dan ook erg vreemd gevonden. We zijn ook hier weer een bezienswaardigheid.

De afgelopen dagen hebben we in Jakarta in een hotel gezeten waarbij ook 2 diners inbegrepen waren. Voor de overigens uitstekende diners had men zich extra moeite getroost. De tafel was mooi versierd en er was een menu op naam voor ons gemaakt. De eerste keer hebben Mr. en Mrs. Frederick heerlijk gegeten, de tweede keer was deze eer voorbehouden aan Mr. en Mrs. Senderbosch. Het blijft moeilijk...

Morgen gaan we om 8.00u met de trein naar Yogyakarta. Ongeveer 8 uur reizen. Ons eerste treinavontuur, waar we ons op verheugen.