Een week zijn we nu in Shanghai. Wat een stad! De stad verandert elke dag. Oude wijken verdwijnen als sneeuw voor de zon. Blinde muren, diepe bouwgaten en veel hijskranen. Hoog, hoger, hoogst en glimmend zijn de norm voor de nieuwe hoogbouw die er voor in de plaats komt. Als je door de oude wijken loopt die je nu nog tussen de hoge torens aantreft, word je bijna een beetje weemoedig dat al die knusse oude huizen en daarmee de geborgenheid lijkt te verdwijnen. Misschien is dat wel te romantisch gedacht en zijn de mensen blij met de nieuwe huizen met betere -sanitaire- voorzieningen. Ik weet het niet.
Shanghai heeft de Expo 2010 toegewezen gekregen en is daar zeer trots op. Dit is mede aanleiding voor de continue verbouwing van de stad. Het Expo gebied waar de landenpaviljoenen een plaats zullen krijgen, is niet zo ver van het centrum van de stad. We zijn naar het 'Verstedelijkingsmuseum' geweest met maquettes van de toekomst en zo te zien moeten ook hier weer veel mensen hun huis uit om elders onderkomen te vinden.
Annemieke is afgelopen dinsdag weer naar huis vertrokken. Ik ben nog steeds slecht in afscheid nemen en vond het moeilijk haar uit te zwaaien. Het was uitermate gezellig en voor ons was zij ook de link met thuis.
Deze week is de Golden Week, de nationale vakantieweek voor de Chinezen. In de stad is het daarom extra druk. Op Nanjing Road, de Kalverstraat van Shanghai, ziet het letterlijk zwart van de mensen. Shop till you drop! Onvoorstelbaar dat dit een communistisch land is. Als je door de winkelstraten loopt, lijkt het kapitalisme hier te zijn uitgevonden. Maar toch, ook het rode boekje is te koop, weliswaar niet in de chique winkelstraten, maar op de antiekmarkt. Frits heeft een exemplaar gekocht en vond daarin nog een klein zwartwit fotootje van -wellicht- de vorige eigenaar.
De Chinezen zijn in onze beleving bijzondere mensen. Wij gaan daar nog een apart bericht aan wijden. Absoluut vriendelijk en behulpzaam, vaak onhoffelijk. In ons ' stamrestaurant' worden we heel gastvrij ontvangen. Bij het kopen van een oplaadbare openbaar vervoer kaart werden geholpen door een ontzettend aardige Chinese jongen die prima Engels sprak. Maar wij zijn ook met veel misbaar, lawaai en wapperende handen uit een taxi gezet. Een verliefd stelletje werd met een grote straal water uit een dikke tuinslang van hun plekje gejaagd. Het beruchte rochelen en spugen bestaat nog, maar is volgens Annemieke wel veel minder dan 14 jaar geleden, toen zij Peking heeft bezocht en zij uit moest kijken dat een en ander niet op haar schoenen belandde. De kinderen zijn plaatjes, vooral de meisjes, die allemaal eigenwijze, kleine staartjes hebben, waar ik maar moeilijk af kan blijven. Elke dag gebeurt er iets waarover wij ons verbazen en dat is een van de redenen waarom wij deze reis maken!
Shanghai heeft de Expo 2010 toegewezen gekregen en is daar zeer trots op. Dit is mede aanleiding voor de continue verbouwing van de stad. Het Expo gebied waar de landenpaviljoenen een plaats zullen krijgen, is niet zo ver van het centrum van de stad. We zijn naar het 'Verstedelijkingsmuseum' geweest met maquettes van de toekomst en zo te zien moeten ook hier weer veel mensen hun huis uit om elders onderkomen te vinden.
Annemieke is afgelopen dinsdag weer naar huis vertrokken. Ik ben nog steeds slecht in afscheid nemen en vond het moeilijk haar uit te zwaaien. Het was uitermate gezellig en voor ons was zij ook de link met thuis.
Deze week is de Golden Week, de nationale vakantieweek voor de Chinezen. In de stad is het daarom extra druk. Op Nanjing Road, de Kalverstraat van Shanghai, ziet het letterlijk zwart van de mensen. Shop till you drop! Onvoorstelbaar dat dit een communistisch land is. Als je door de winkelstraten loopt, lijkt het kapitalisme hier te zijn uitgevonden. Maar toch, ook het rode boekje is te koop, weliswaar niet in de chique winkelstraten, maar op de antiekmarkt. Frits heeft een exemplaar gekocht en vond daarin nog een klein zwartwit fotootje van -wellicht- de vorige eigenaar.
De Chinezen zijn in onze beleving bijzondere mensen. Wij gaan daar nog een apart bericht aan wijden. Absoluut vriendelijk en behulpzaam, vaak onhoffelijk. In ons ' stamrestaurant' worden we heel gastvrij ontvangen. Bij het kopen van een oplaadbare openbaar vervoer kaart werden geholpen door een ontzettend aardige Chinese jongen die prima Engels sprak. Maar wij zijn ook met veel misbaar, lawaai en wapperende handen uit een taxi gezet. Een verliefd stelletje werd met een grote straal water uit een dikke tuinslang van hun plekje gejaagd. Het beruchte rochelen en spugen bestaat nog, maar is volgens Annemieke wel veel minder dan 14 jaar geleden, toen zij Peking heeft bezocht en zij uit moest kijken dat een en ander niet op haar schoenen belandde. De kinderen zijn plaatjes, vooral de meisjes, die allemaal eigenwijze, kleine staartjes hebben, waar ik maar moeilijk af kan blijven. Elke dag gebeurt er iets waarover wij ons verbazen en dat is een van de redenen waarom wij deze reis maken!
5 opmerkingen:
Heee wereldreizigers!
Leuk om zo veel herkenbare dingen te lezen in jullie stukje. Ja die ..je houdt van ze of je vind het daar verschrikkelijk... Een tussen weg is er kennelijk niet.
Weet je het verschil tussen Amsterdam en Beijing? Zet je fiets tegen een boom in Amsterdam en drie uur later is-tie weg..Zet je fiets tegen een boom in Beijing..drie uur later staat tie tegen een nieuwgebouwd gebouw ;-)
Geniet van Beijing!
Heerlijk die foto's.
Keep them coming ;-)
En ik ben benieuwd of ze in Beijing nog steeds tegen je op lopen op straat, al kan ik me niet voorstellen dat ze dat bij Frits durven. Die kleine ergernisssen worden echter grotendeels gecompenseerd door lieve, enthousiaste mensen die heel behulpzaam zijn en graag Engels met je spreken (of met je op de foto willen). Ik ga in ieder geval graag nog een keertje terug naar China!
Frits, je Rode Boekje ligt veilig bij mij in de kast en Mao zwaait in de antieke wekker op mijn toilet naar de gasten.
Ik heb erg gelachen om de foto's.
Liefs, Amiek
Dierbaren,
We vinden het fantastisch, dat Annemieke, ook namens ons, jullie opgezocht heeft en ze heeft het geweldig gevonden.Wat een indrukken in zo'n korte tijd.Zondag zien wij de Scholtens en dan kan Annemieke alles nog eens in geuren en kleuren vertellen aan de hand van de foto's.
Prachtig die foto's erbij. We hebben er verschillende meteen afgedrukt. Geweldig, dat dat zomaar kan.
Blijf genieten, ook als het krioelt om je heen en al breken ze alles af.
Heel veel liefs van Ma en Pa Ven.
Lieve Kids,
Er is een lange mail naar jullie toe. Zijn heel benieuwd naar A'mieks verhalen. Wat een prachtige foto's weer, zo krijgen wij ook een beeld van wat jullie zien.
Liefs en knufs van de Pa en de Ma Schol.
Groeten van de HERFST in Holland!!
Ha die zwervers!
Jullie blog is prachtig om te zien en inspirerend om te lezen. Jaloezie en vele reisvoornemens zijn het resultaat. Ik zag net dat Nepal al aardig in de buurt begint te komen. Voor ik het vergeet door te geven hierbij een site van een trekking buro van goede, lieve en zorgzame mensen die ik in December leerde kennen www.yetimountaintreks.com. Vraag naar twee heren: Moti en Shamsher Basnet en zij laten je Nepal en Tibet heel graag zien. Wie weet hebben jullie er iets aan! Ik ben benieuwd naar jullie indrukken en zal de site met belangstelling blijven volgen. Groetjes! Annemieke (Bakker)
Een reactie posten